Bir şiirimde “Ham değil gönlüm “demişim, ama HAMIM ve malesef hamız.
Kınayayım mı onu
Bir arkadaşımın “Dermansız olduğunu öğrendiği gün gösterdiği tepkiye şahit oldum, bu tepki onun ham olduğunun işaretiydi… Bu tepki ile onun ham olduğunu anlamıştım, ve empati kurdum. Kendimin de ondan farksız olacağımı anladım; yani ham olduğumu da anlamıştım o gün… İki ham insan
Allah yar de nankör olma…
İnsanların içinde umutsuz dertlere düşmüşler var. Hastalık bizim gibiler için dikendir ama bir demet gül toplamışızdır bu hayatta. Ey kardeşim onları da gör
Sen ne zaman anlayacaksın Eyüb olmadığını. İbrahim olmadığını… Yusuf olmadığını… Musa olmadığını…
Allah sizi imtihan edeceğim diyor, hem eskilerin başına gelenlerle imtihan edeceğim diyor. Ben ham olduğumu anladım. Ya sen ne zaman anlayacaksın.
Ham olduğunu anlarsın Eyüb olmadığını anlarsın, İbrahim olmadığını anlarsın… Allah’ın imtihanları çok. Eskilerin imtihanlarıyla imtihan olacağız ve Yusuf olmadığını anlayacak kimimiz kiminiz de Musa olmadığımızı asamızın işe yaramadığını anlayacak…
Bizler asası işe yaramayan Musa’larız.
Bizler ne Eyüp olabildik ne İbrahim ne Yusuf olduk. Kuyumuzdayız; ama Müslümanlığı kimseye bırakmayız. Bizlerin sadece bir sakalı var; olduk sanarız ama HAMIZ. Olduk sanmaktayız kendimizi onlardan biri de benim. Bir şiirimde yalan söylemişim size… Ham değilim demişim ama hamım. Evet hamım… Yani cahilim Kur’anın cahiliyim, cahilim… Ham olan aynı zamanda Kur’anın da cahilidir… Cahillikten kurtulmak için Kur’andaki kıssaları ezber yetmiyor… Aşk okuluna kayıt yaptıralım hepimiz…
Evet o tanıdığım, hastalığının dermansız olduğunu öğrenince nasıl sarsılmıştı. Evet kolay değilmiş Eyüp olmak. Eyüp kıssasını okumak yetmiyormuş… Okumanın sonu yokmuş. Kendin Kur’anın alimi sanan Kur’ana sorsan sana cahil der Kur’an çünkü okumanın sonu yok… Yanalım Eyüb’ün yandığı ateşte Eyüb olalım. O kıssayı okudun; yani öğrendin alim olmuyorsun. Eyüb olmuyorsun… Olamıyorsun..
Eyüb’e göre hastalık suçlu değil. Evet, suç sende hastalık suçlu sanan… Suç sende diyor Kur’an. Eyüp gibi ol diyor Kur’an…
Ham insan, sana kitap hamalısın, cahilsin diyor… Kur’an, Eyüb’ün okuduğu okulunda okumayan, cahilsin, İbrahim’in okulunda okumayan Kur’anın cahilisin… Okumanın sonu yok.
Evet okumanın sonu yokmuş… Aşk okulunda okumadan Eyüb olunmazmış. Geç kalmadım her halde kaydımı yaptırmaya. Yaş yetmişe yaklaştı.
Sakalını sıvazlayan, sen de gel kaydını yaptır bu okula… Çekilmez dertleri var bu dünyanın… Yalancının mumu yatsıya kadar…
Hastalığı diken gören, hastalığı yanlış okuyan, cennete vasıtadır hastalık… Bilettir… Bilet ücreti… Güldür diken deme…
Allah biz bir damla iken ana rahmini hazırlamadı mı. İnsana Allah’ın hediyesi değil mi ana rahmi… Allah Vehhab, nice hibeleri var hayatımızda aşklı sevgi dolu gönül sahibi olsak ve sonra bir bakmasını bilsek. Okumasını bilsek evreni, evrenin anılarını, kendimizi ve anılarımızı, hayatımızı… Batan dikeni gören topladığı gülleri görmüyor…
Oku demiş Kur’an Eyüb’ün okulunda da oku… İşte o zaman gör bakalım, hastalıkları mı görürüz yoksa elimizde biriken gül demetini mi okusak ah okusak ve görebilsek. Eyüp olabilsek…
Hastalığım dermansız diyen kardeşim; evet, evrendeki sevgiyi şefkatı oku. Gül demeti verir elimize ve dikenin acısı unutulur; yani hastalığın acısı.
Ham Değil Gönlüm
Mevlana’nın aşkında
Yandım elhamdülillah
Ham değil gönlüm
Aşk ateşinde yaktım onu
Ham değil gönlüm
Büyütür ışığı
Yakar ateşi…
Kuyulara sığmaz hasreti var
O Yusuf gönlün
Yandı pişti gönlüm
Akşam değil ömrüm
