Koparıp Yıldızı gökten
Ayın önüne koyan;
Rengini şehitlerin kanından alan
Hürriyetin sembolü,
Ay ve yıldızdanmış.
Hasretinin hüzünlerini
İçinde saklayıp
Acısını yüreğinde duyan,
Sessiz çığlığı, meğer
Çok derinlerdeymiş.
Dağlar denizlerle kucaklaşır.
Yeşil mavi bir birine karışır.
Her gecenin sabahında
Balıkların dans etmesi
Güneşin doğmasındanmış.
Bir güvercin, bir kartal
Yan yana, barış içinde,
Uçar göklerde durmadan;
Kanat çırpışları
Özgürlüğe doğru uçuşlarındanmış.
Sanki baharı bekliyordu havalar,
Seher vakti toprak kımıldar;
Başını uzatıp da tomurcuğundan
Filizin çiçek açması
Çemrenin suya düşmesindenmiş.
Kaç mevsim geçti aradan,
Hasretine dayanamayıp,
Dört nala koşup uzak diyarlardan,
Bir yürekle bir yüreğin vuslatı,
Sevginin odundanmış.
Yusuf Yılmaz
