“Aradım dünyayı, dertsiz yok imiş.” der, Karacaoğlan; ama şimdi hep cep oldu derdimiz… B.. mideler düşünüldü ya gönüller…
Uykuları kaçmayana dertli denir mi? Kimi vatan dertlisidir, kimi annesi hasta olduğu için dertlidir… Var mı gönlünün Yusuf gibi kuyuda oluşunu dert eden… Karanlığını dert eden.
Toplumun yaralarıyla yaralandın mı…
Cehennemden kurtarır gibi çırpındın mı bir insanı şirkten kurtarmaya…
Keşke şu ülkede olmasaydım, diyecek kadar ülkene bile küstün mü hiç… Gönle prangalar vurulurken…
İşin edebiyatındayız, vatanı sevmek nedir, öğreteyim mi… Ezanı sevmek nedir öğreteyim mi… Hiç aç kalkıp aç yatmadıysan… Ülkenin aç insanının acısını tattım deme.
Ülkenin çocukları sel gibi camilere akmalı, dedin mi ve mesela; ülkenin çocuklarını camilere götürmeyin diyenleri susturmak için ne yaptın…
İki vatanı da terörden kurtaralım… Vatanı dert eden gönüller Allah’ın vatanı, orada da terör var… Bir şiirimde “Terör var aşkın vatanıdır bu gönül… Dertlidir acıyın bu gönle…” demişim… Tam da zamanı şu üç aylarda gelin dertli gönüllere ilaç arayalım… Kalbin ağrıyor gibi… Miden ağrıyor gibi…
Acıyorum O çiçeksiz iğde ağacıma
Bahar yoksa dertlidir
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Acıyın gönlüme
Adı Yusuf bu gönlün
O hala kuyuda
Adı Veysel deve güder
O hala çölde…
Köledir hala acıyın gönlüme
Bilal’e acıdığınız gibi
Yasir’e acıdığınız gibi
Dertlidir ,anası yok
Acıyın gönlüme
Eli yüzü kirli çocuğa acıdığınız gibi
Kıştadır hala
Acıyorum gönlüme
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Terör var ülkesinde
Paşa aşk yenikse ülkesinde
Bir gönlün
Acıyın o gönle
Ve
Acıyın o dereye benzer
Susuzdur hala
Kuşları ve ağaçları yok yağmuru çağıran
Kış boyu bulanık akar
O dere bir gönüldür akar arınmak için denize…
Yaz gelince kurur
Hala yaz geldi diye sevinip durur
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Bir bahar günü yine çiçeksiz
Sanki kurumuş
Dirilmez dere gelse imdadına
Zehir içirilmişse toprağına
Nasıl çiçeklensin
Asrım zalim
Nasıl çiçeklensin
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Acıyın
Hamdır düşmemişse
Aşk denilen ateşe bir gönül
Okunurken yunusun ilahileri
Şiir şiir acıyın şu gönlüme
o şiirler ki gönül diriltir
Dertlidir gönlüm,İnliyor
Hu hu diye
Su su diye
Dertlidir gönlüm acıyın
Yalancı bahara aldanmış bir iğde ağacına benzer şu gönlüm
Dertlidir şu gönlüm acıyın
Acıyın her gönül aynaya benzer
Güneşe çevrili değil yönü
Dertlidir acıyın şu gönle
Okunurken ezanlar
Gönlüm geceme yıldız
Baharıma iğde ağacı olsun
Acıyın gönlüme
Asrım zalim yanardağ fitneleri
Gönlüm nasıl çiçeklensin
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Ve ağlıyorum
Güneş güneş acıyın
O güneşten ilahiler okunurken
Dağlar bile gönül çobanı olur
Nehirler gönül doktoru…olur
Zaman bahar olur
Şeyhim üstadım efendim
Acı gönlüme
Acıyın şu gönlüme
Zehir içirilmiş toprağına iğde ağacımın
Elim nasıl çiçeklensin
Dilim nasıl çiçeklensin
Dal dal nasıl çiçeklensin alnım
Asrım zalimsin
Nehirler savrulmuş uzaklara
Gönüller düşmüş tuzaklara
Vay haline çölde kuruyan o çiçeğin
Acıyın o çiçeğe
Güneş batarken güneşsiz kalıyor
Acıyın şu gönlüme
Seccadesiz rahlesiz…
Şimdi ağlıyorum o aynaya
Yönelmemiş güneşe
Dertli şu gönlüm
Kahroldum yıllarca
Gönlüm çiçeksiz ..
Acıyorum o çiçeksiz iğde ağacıma
Bir bahar günü yine çiçeksiz
Yine dertli…
Terör var aşkın vatanıdır bu gönül…
Dertlidir acıyın bu gönle…
