Üzerime çöken hüzün o kadar ağır geliyor ki bazen bana, san ki taşıyamayacağım bir yükün altında eziliyor gibiyim. Umutsuz ve çaresiz hissediyorum kendimi, tutunacak bir dal, sığınacak bir kapı arıyorum. Ömrüm hep yalnızlıkları misafir etti bedenimde ve ruhumda. En güzel şekilde ağırlamaya çalıştım hep, saygıda kusur etmeden. Yalnızlıklarım kadar insanlara da yakın olmaya çalıştım hep, fakat ne dost görebildim, ne de dostluğa alışabildim.
Ya ben hep yanlış anlaşıldım, ya da ben anlayamadım. Ne aradığımı bulabildim, ne de aradığımın yokluğuna alışabildim. Hep bir bütün olmaya çalıştım ama iki yarımın biri olmaktan öteye gidemedim, hep bir yanım eksik kaldı. Bir türlü tamamlanamadı nedense.
Emeklerim, çabalarım zayi oldu gitti. Ömür geldi son bahara. Boşa geçen gençlik yaşanmamış arzular birer ukde olarak kaldılar bende. İçimdeki yalnızlığımı, üşüyen duygularımı yazdım hep dilim döndüğünce, onlar arkadaş, dost oldular bana dara düştüğümde.
Yanımda olması gerekenlerin çoğu selam bile vermeden geçtiler. Ama içimdeki yanan ateşin ne şiddetini ne de acısını kimse bilmedi. Kendi ayaklarımın üzerinde durmayı başardım. Ne muhannete boyun eğdim, ne de kimseye ağam paşam dedim.
İnsan yaşamı boyunca acı tatlı olaylarla karşılaşabiliyor ve bu bizim elimiz de olmadan da gerçekleşebiliyor. İnsanlığın değerini kaybettiği, efendiliğin yerini edepsizliğin aldığı bir düzende yaşıyoruz. Biz o düzene uymasak ta istemediğimiz durumlar yaşayabiliyoruz. Burada önemli olan özünü ve kimliğini kaybetmeden dik durabilmektir.
Eğer samimi bir el tutabilseydim, vefanın karşılığını görebilseydim aldığım nefesi vermekte bu kadar zorlanmayacaktım. Zoru aşmak için hep ben uğraşmayacaktım. İyi gün dostlarına bende sırt dönebilseydim, veren değil de alan olabilseydim belki bu kadar üzülmeyecektim de. Fakat zoru aşmaya çalışan da, almayıp hep veren de ben oldum.
Galiba iyi niyetimin ya da gösterdiğim vefanın karşılığını böyle görüyorum. Hiç kimsenin yüzünden göründüğü gibi olmadığını geç anladığımı sanıyorum.
Ne yazık ki içinde kopan fırtınaları anlatamıyorsun herkese, bunun için ya seni anlayan bir dost lazım,o da her yerde bulunmuyor.
Bu yüzden hep içime attım düşüncelerimi, yalnızlığımla paylaştım onları. Karşılaştığım her sorunu kendim çözmeye çalıştım. Yoruldum, incindim belki ama yinede benliğimi kaybetmedim. İçimdeki sızıyı ve şüpheyi yaşadığım gecelerin sayısı da az değildir, ama bunlarda yıldırmadı beni. Allaha sığınmanın, sabretmenin ne kadar ulvi bir meziyet olduğunu daha iyi anladım.
Biz insanların sığınabileceği tek kapı yaratanın kapsıdır. Ne iyi gün dostları, nede menfaat fırsatçılarına sığınabilirsin. Onlar işleri bittiğinde bir yabancı olurlar. Mücadele ile geçen gençliğim heba oldu demiyorum. Yakınmanın da bir faydası yok zaten.
Geçen gün geri gelmeyeceğine göre içimdeki silinmeyen kin ve nefret benimle kalacaktır hep. Ama özlemini çektiğimiz bir hayatı düşlemek sanırım hepimizin en doğal hakkıdır. Sevginin saygının karşılık gördüğü, insanlığın değerinin bilindiği bir düzende yaşamaktır isteğimiz. Ömrün hangi mevsiminde olursak olalım mutlaka yaşanabilecek güzellikleri vardır. Son derece değersiz olan kişiler uğruna bir hayatı heba etmenin anlamsız ve saçma olduğunu anlamak için biraz akılcı düşünmek ve sabırlı olmak yetiyormuş. İnsanın yaşamına uymayan, inancına ters düşen olaylar karşısında birden her şeyi göze alsa da insanca davranmak, Allah’ın verdiği iradeyi yerinde kullanmak gerekiyormuş.
Fakat yaşamın güzelliklerine de saygı duymak gerekiyor. Öyle bir anda karşına hiç tanımadığın dostlar çıkıyor ve ona sığınıp ona yaslanıyorsun. Kederini, sevincini onunla paylaşabiliyorsun. İşte bende böyle bir dost bulduğum için geçmişin hiçbir olumsuzluğunu düşünmüyorum artık.
Her türlü sorunu onunla konuştukça daha rahat aşabiliyorum. Daha da önemlisi aradıklarımı onda buluyor ve umutlarım yeniden yeşeriyor. Ona verebileceğim belki bir şeyim yok ama onun sıcaklığı ve dostluğu o kadar içten ve yüce ki istediği bir şeyde yok.
Evet, can, aziz dostum, sevgili arkadaşım, dert ortağım bil ki seni hiç ama hiç unutmayacağım. Sen unutulmayacak dostların başında geliyorsun can.Kuruyan umutlar seninle yeniden yeşerdi.Biliyorum sende unutmayacaksın.
