Tarım Politikası

Yıl 1985 hiç unutmuyorum Almanya da büyük bir nümayiş olur. Sebep hükümet bir kanun çıkarmış Amerikan tavuklarının satışını serbest bırakmıştı. Halk gümrük kapılarına yığılmış gelen Amerikan tavuklarını geri çeviriyor. Bunun üzerine hükümet yaptığı kanunu iptal etmek mecburiyetinde kaldı.
Sonra ne oldu Alman çiftçisi kendi tavuğunu kendi üretti kendi kazandı. Hükümet dışarı döviz vermedi borçlanmadı.

Almanya’nın süper ülke oluşunun altında yatan zihniyetin temelinde yatan düşünce budur.

Bunu her şeyde uygulamış, kaynaklarını dışarıya peşkeş çekmemiştir. Kendini sömürtmemiştir. Hazinesi gelir fazlası vermekte refahı tabana yaymaktadır.
Gelelim bizim tarım politikasına. Nereden başlasak bilmem ki. Fındıktan başlayalım. Fındık fiyatları çiftçiye zarar halinde yansıyor. Harcadıklarını yani giderlerini, satınca geri alamıyor. Deniyor ki dışarıda ucuz oradan alırım. Dışarıdan ucuza aldın da ne oldu.

1- Dışarı döviz gitti yani borçlandın.
2- Benim çiftçimi mağdur ettin.
3- Çiftçimin cebinde parası olsaydı kendi geçimini sağlayacak, çocuğunu okutacaktı.
4- Devlete vergi verecekti.
5- Küsmeyecek moralli olacaktı vb.

Bir zamanlar her şey dışarıda ucuzdu ne lüzum vardı üretmeye dendi. Yekun fabrikalar satıldı. Tarım alanları ekilemez duruma geldi. Böylece dışa bağımlı hale geldik. En ufak bir krizde ekonomi allak bullak oldu, döviz arttı. Soğanı, patatesi arar duruma geldik. İnanın beş liraya soğan almaya utanıyorum.

Eti zaten yemiyoruz.

On sene önce dünyada tarım ürünleri bakımından kendi kendine yeten on ülkeden biriydik. Saman ithal ediyoruz. Yazık yazık yazık!
Aç duracağız Almanya’nın yaptığını yapacağız yabancı malları ülkemize sokmayacağız. Bizim kaynaklarımız bize yeter. Artanı da satar dışarı ihraç ederiz. Doğal besleniriz. Marketlerde zehir yiyoruz hiç farkında mısınız?
Hastalık sayısı arttıkça hastaneler, eczaneler de artıyor ve biz bunlarla övünür duruma geldik.

Nereye gidiyoruz.
Aklımız yok mu?

Yusuf YILMAZ