SANIYOR ÂLEM BENİ
Üstümde esme rüzgâr, savurma küllerimi!
Kül yorganın altına sakladım ben kendimi
Gizim içimde kalsın sakın açma üstümü!
Sırça köşkte hoşçayım sanıyor âlem beni
Yılların mevsimlerin serseriymiş her biri
Hoyrat geçen bir ömrün saçlarımda elleri
Esir kampında gezdim bir ileri bir geri
Özgür uçan turnayım sanıyor âlem beni
Affı yok biliyorum suçum çok, hatam büyük
Üstünden çağlar geçti, yüreğimde kaç höyük
Yaşamak denen nesne, üzerimde büyük yük
Gölde yüzen sunayım sanıyor âlem beni
Geçti hayal treni, dönmez ne mümkün artık!
Sevgiye yenik düşen kalp yorgun, aşk kuraklık
Aslan postu altında çaldığım ürkek ıslık
Kükreyecek biriyim sanıyor âlem beni
Ateşten külden başka kendimde ne bulurum
Târümar bir bahçede gazellerle kururum
Halimi soran olsa, geçiştirir dururum
Kızıl saçlı goncayım sanıyor âlem beni
Resim ve şiir: Asuman Soydan
