Dostlarım;
Hiçbir fikrin, düşüncenin, duygunun, katkının yok olmasını istemeyiz.
Bir köşede kalıp, beklemesi doğru olmaz.
Niye böyle bir giriş yaptım?
Şundan; Masamda takvim yaprağında küçük-kısa notlarım var. ileride yazarım diye kaydettiğim konular bunlar.
Bugünkü kısa yazı da onlardan biri.
Düşünüp not etmişim; acaba iktisatla edebiyatın kesiştiği noktalardan biri neresi diye, psikoloji ile iktisat da olabilir.
Ya da soruyu şöyle soralım;
Acaba, insanın paylaştıkça çoğalan-artan iki duygusu, düşüncesi nedir?
İşte bu nottan hareketle yazımızı kurguladım ve bu yazılarım dostlara birer mektuptur..
Ben, yazılarımı; sevgili okurlarımıza-arkadaşlarımıza birer mektup, sohbet, söyleşi diye yazmaktayım.
Bilgiağı’ndaki sevgili CAN’lara, Sevgili Editörümüz Emine Dönüş Hanım’a ve değerli bilim-sanat-edebiyat dostlarımıza..
Ve gelelim konuya:
İktisatta bir kural vardır;
Bir şeyi kullanırsınız, size sağladığı fayda veya getirisi kullandıkça artar, ancak öyle bir noktaya gelirsiniz ki, o şeyi hala kullanmaya devam ederseniz getirisi artmaz azalır..
Buna zaten Anadolu Bilgeleri “azı karar, çoğu zarar” demişler..
İktisatta bu kurala, “azalan verim(getiri) yasası” denilir.
Peki, bunun hiç mi istisnası yok.
Var var.
Sevgi ve bilgiyi ne kadar paylaşırsanız, o kadar çoğalır.
Yani bunlara “azalan getiri kuralı” işlemez.
İşte, iktisatla edebiyatın veya psikolojinin kesişim alanı burasıdır.
Sevgiyi ve bilgiyi, ekonomik deyimlerle söylersek, “kullandıkça, harcadıkça,” azalan değil, tam tersine, “artan getiri” durumu olur.
Topluma ne kadar çok temiz sevgi ve doğru bilgi verirsek, getirisi yani toplumsal refah o denli çoğalır, artar, genişler, yayılır..
Şimdi tartışmayı bir adım ilerletelim;
Hangi sevgi hangi bilgi?..
Efendim, elbette temiz, içten, karşılıksız, insanı yücelten, geliştiren SEVGİ’den sözediyoruz..
Efendim, elbette doğru, iyi, yararlı, güzel BİLGİ’den sözediyoruz.
İnsanlığın ortak bahçelerinde asırlardır sınanmış, bilim ve sanatın akılcı ölçülerinden geçmiş, kalıcı, cesur SEVGİ ve BİLGİ’lerden konuşuyoruz.
Tezimiz doğrulanmıştır.
Nasıl mı?
Şöyle; şimdi, benim içimdeki bu bilgi ve sevgi dalgası, bu yazıyla sizlere ulaştı, sizden, adına; toplum denen, sonsuzluk dalgalarına ulaşacak ve böylece insanlığı kurtaracak olan güzellik cennetlerini yaratacağız..
Bir sabah kalktığımızda, içimize çektiğimiz taze havanın yanında, bir parçaçık da olsa, içten-güzel sevgi ile doğru bilgi’yi de anımsamayı alışkanlık edebilsek, güzelliğe daha yaklaşmış olmaz mıyız?
İçten sevgiye ve özlü bilgiye, hep merhaba..
