Canözüm Günaydın

Günaydın canözüm,

“Ona ayırdığın zamandır sevdiğini güzel yapan.” Sen benim en değerlimsin. Seni seviyorum; herkesten farklı, her şeyden güzel, her şeye değer… Bu sensin. Kuşlar cıvıldıyor yâr. Sanki sevgimi biliyorlar.

Senin yüreğin  benim, benim yüreğim senin artık sonsuza dek. Can,  ruhun gecemi aydınlatır, huzur verir… Her gecem bir öncekinden daha değerlidir  aynı dünyanın havasını soluyoruz ya… Sevgiye susadım yâr, yudum yudum içmek istiyorum sevgiyi. Gözlerine bakarken yok olsam sende. Kör olan gözle değil, gönül gözüyle bulduğum yâr. Gönlünün güzelliğini hissettiğimde hayranlıktan gözyaşları döktüğüm yâr. Nasılsın?

Yâr!  Umutsuzken varlığıyla umut olansın. Yokluğunda umut türküleri söyletensin. Sana altından bir gül versem kal desem, kanar da kalır mısın? Yoksa ille de yüreğimi mi istersin? Canözüm! Bilmez misin o yürek benden sana göçeli gün oldu, ay oldu…

Şimdi bir tanem, sen onca hayat yolunu hangi güçle gideceğini düşünüyorsun… Oysa ben seni sevgi masasında bekliyorum.
Bir kahve içimi mola ver kendine, oturalım karşılıklı şarkılar dinleyelim olur mu?

Sakın üzme sendeki beni. Elim ermez, gücüm yetmez. Sadece rüzgâr olur eserim, göçmen kuşlar misali kanadımla nağmeler getiririm sana. Canözüm, söz ver. Bensizken de benle olduğunu unutma.

Sevmek ne ki…Can olmak bir cana ne ki…Dokunmadan, sarılamadan sımsıkı, omzuna yaslanıp ağlayamadan, birlikte yaşlanamadan sevmek ne ki…Bırakıp da gitmek bedeni, sevdayı öksüz bırakmak ne ki.Canımsın diyemeden gayri bir cana, yaşamak ne ki…Gelmeyeceğini, duymayacağını bile bile yaşamak ne ki…Duymayan kulağa şarkılar söyleyememek ne ki…

Kabardı yürek, coştu dalgalar…

Rüyalar da yetmedi duyguları coşturmaya…Dalıp gitti..Nerde, napar? Güneş ona da verir ışığını, rüzgar onu da savurur mu ben gibi? Sonsuz bir acı bu…Sonsuz…Bitmeyen, tükenmeyecek olan…ve bedenle toprağa sarılan…suskun bir acı…

Bu, sevmektir. Şu taş, sevemez ki…Şu cam hissedemez ki… Şu kumaş saramaz ki sevdayı…Olsun…Sevmek, hissetmekse, şu kelimeler de cansız. Sen olur bazen de gelir bir kumru gibi sığınır kalemime…can olur benimle..yar olur bana…Ses verir sana yüreğimden…
Duy beni ey sevilen…Duy ki anla,sevdan bende kalmıştır. Duy beni ve bil ki erişilmez tek şey, gönüldür. Gönül denen ummanda salın da gez ey yar boylu boyunca.

Yıllara sordum geleceğimizi, göremedi. Geçmişi sordum ‘anma’ dedi. O zaman can, ‘an’ı yaşa ve beni bekletme… Her gece balkondan bak, şu en sağdaki küçük yıldız “ben”im. Bana selam ver arada, göz kırp; ”hayat” de birtanem, “nasip” de “hayırlısı” de ve sevginin, yüreğin nefesi olduğunu unutma.

Sevgiler.