O, en çok sevilen… Yaradılanların içinde en çok o sevildi. Allah sevdi ve sevdirdi… Efendimiz yaratılanların en sevileni. Allaha en yakın kurbiyet ona nasip oldu. Miraç nasip oldu ona. Miraçta Yüce Allaha en fazla kurbiyete lâyık olan belli oldu… Ey miracı inkâr eden sen nasipsizsin… Sevgi hırsızısın sen…
Bütün peygamberler rahmettir. Kur’an diğer peygamberlere gelen kitabın tekrarıdır. Hiç şüphesiz yüce Allah diğer peygamberlerine de siz rahmetsiniz buyurdu. Rahmet ve zulmet Hz Adem’den beri belli. İkisi de peygamber evladı ama Kabille Habil bir değil. Ne Yakup’un ne de Allahın katında Yusuf ile kardeşleri bir değil… Kendine kötülük eden kardeşleri affetti Yusuf. Kendine ve kutsal davasına kötülük edenleri affetti. Mekke feth edilince o yüce peygamber. Kendine yapılan kötülüğü Allahı razı etmek için affet… Yücelik bu…
Nefsini yüceltenle Allahı ululayan bir mi.Nefis nefsi diyenle Allah için yaşayan bir mi? Gece ile gündüz belli oldu. Allah’ı ulula. Nefsi nefsi deme…
Baki için yaşamayan yaşadıklarının heder olmasını önleye bilecek misin? Sabun köpüğü gibi kaybolacak yaşadıkların, hazların… Uyanınca uykudan rüyanda kaybolacak… Senin değerin rabbine verdiğin değer kadardı…
“Bir elime güneşi bir elime ayı verseniz yine davamdan vazgeçmem” diyen. Allahın verdiği göreve sıkı sıkı sahip çıkan yaratılanların en çok sevileni olmayı hak ediyor. Allah katındaki kıymetini bilmek isteyen, namaz, oruç Allahın sana verdiği görev, yapıyor musun? Habip olmak Allahı ululayanın hakkı…
Bir şiirimde “Ağaçlara sevgimi ifade ettim.” Onu taif dönüşünde bir ağaç gölgeledi. Bu olay yaşanmasaydı. Bu şiiri yazmazdım. Onu hatırlatan her şey güzel. Sünnet saymışız onun her yaptığını din saymışız kendimize, uydurulan din dediler bazıları sünnete. Peygamber sevgisinden nasipsizler… Allahın en çok sevdiği bir peygamberin sünneti benim için dindir. Sorgusu var dedin. Değişmedim, ne desen boş. Peygamberi ilahlaştırıyorsun dedin.Değişmedim, yanılmadım. Ne desen boş. Yanıltamazdın… Boşa yordun kendini… Onun ayakları değdi diye bütün çölü gül görsem yine az.
Ağaçlarda gönlüme Yeşil Güneş
Taş koydu tekerine asrımın gönlüm
Çınar asıllı benim gönlüm
Kökleri beslenir sahabe çağından
Bu yüzden öksüzüm bu şehirde
Öksüz bir de ağaçlar bu şehirde…
Musanın turda gördüğü zeytin ağacı
İmrensin gönlüme
Hiranın toprağında gönlümün kökleri…
Beytullahın nurunda gönlümün kökleri
Beytullah nur denizi….
Bu şehir kör taif kadar
Kırdı gönlümün dalını budağını…
Derelerin kıyısında ki ağaçları sevdi gönlüm
Yiğit gönüllere benzer ağaçlar
Akabenin ağacını hatırlatır her yiğit ağaç bana…
Ağaçlarda buldu gönlüm yeşil güneş…
Ey Taif dönüşü efendimi gölgeleyen ağaç
Kıymetin Tuba kadarsenin…
Tubayı hatırlatır bana her yiğit ağaç
Şu koca şehirde de
Ağaçlarda gönlüme yeşil güneş
Bu şehrin ağaçlarını sevdi gönlüm
Yiğit bir ağacı varmış derler falan şehrin
O şehrin yağmurunu sevdim,pınarını sevdim…
Bu şehirde de ağaçlarda gönlüme yeşil güneş
Gönlüm de ağaçlar gibi öksüz bu ülkede bu şehirde
Ağlasın gönlüm için de bulutlar gülüm
Bir kerede gönlümün küllerine essin rüzğar gülüm
Büyüyor sevincim baktıkça dalı budağı kırık ağaçlara
Dimdik duruyorlar ya rüzgâra inat
Bir meyveli ağaçtır kainat
Baktıkça büyüyor gönlüm
Nurludur sütü şu kainat ağacının
Yaralara aldırış etmiyor ağaçlar
Ağaçlarda yeşil güneş…
İçimi aydınlatır ağaçlar baharda gülüm
Ağaçlarda yeşil güneş
Şu ağaç kara toprağın yeşil rüyası
Ağaçlarda yeşil güneş
Ağaçların yeşildir gözleri…
Ağaçlar maviliğe çağırır bizi
İki gözüm iki çeşme olur
Ağaçlarda yeşil güneş var gülüm
Bir çöl bu dünya yoksa bir çınar gönül
Çöl olur insanın dünyası
Ağaçlarda yeşil güneş var gülüm
Ağaç kara toprağın ak rüyası
Güzel bak ağaçlara
Gül gül bak ağaçlara gülüm
Bir derviş gibi baktım ağaçlara
Onlar toprağın yeşil entarili çocukları
Gör ağaçlarda yeşil şefkati
Ağaçlarda yeşil güneş
Ülkemin ağaçları güneş gülüm
Ülkemde ağaçlarda yeşil güneş…
Yeşile aşk
Yemyeşil bir aşk var ağaçlarda göklere…
Vatan bekçileri şu ağaçlar…
Her sabah bakıyorum ağaçlara
Yol boyunca sıralanışları güzel
Ülkemde ağaçlarda yeşil güneş
Minare gibi şu ağaç şu toprak mescit…
Ülkemin duadaki eli gibidir
Dost bildim ağaçları gülüm
Ağaç şefkat güneşi…
Dal dal
Beşiğimiz olmadı mı ağaç
Dallarını kestik
Yeşilliğini kesemedik
Bahar senin içinde ağaç
Gönlüm sevdana muhtaç
Gönlüme benziyor şu ağaç
Tekrar tekrar bak şu ağaca
Ağaç şefkat güneşi
Kaç yolcuyu gölgeledi şu ağaç
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Şu ağaç şefkat güneşi…
Zaman boğuluyor şehirlerde her yaz
Ağaçlarda yeşil güneş
Çırpınıyor şehirlerde ağaçlar ve gönlüm
Yeşilin denizi gibi ormanların dalgalanışı
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Ah
Şehrin karanlığına düşmüş çocuklar gibi gönlüm
Ve ağaçları şehrin, yüzme bilmeyen
Kaç bebeği sıcakta gölgeler şu ağaçlar
Şehir kovuyor gönlümü ve ağacı
Kesik şu ağacın bütün dalları
Kim yaratmış ağacı
Ağaç şefkat güneşi
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Öperim ayaklarınızdan
Ellerinizden ağaçlar…
Ülkemin ağaçlarında yeşil güneş
Şehir kovuyorsun gönlümü ve ağaçları neden
Toprak ananın kolları ağaç
Toprağın maviliğe duası ağaç
Dualarında kuşlar var ağaçların gülüm
Şefkatle sarmış bizi…
Ağaçla büyüyen şefkattir düşüncemizde
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Sevilmez mi şu ağaçlar
Kesmedim ve kırmadım dalını bile
Şikayetçi olur diye gelirse dile
Uzayıp maviliğe
Dertlerimi anlatsın diye
Ağaç şefkat güneşi şu evrende
Bu şehir anlamasa da balta anlamasa da
Dost bildim ağaçları
Ağaç şefkat güneşi…
Dal dal
Beşiğimiz olmadı mı ağaç
Beşiğimiz oldu ağaç
Allah yazan kalemimiz oldu…
Ağaç şefkat güneşi ülkemde
Yaprak yaprak
Gölgesinde uyuyor kaç bebek
Uyuyor gölgesinde gözünden uyku akan kelebek
Ağaç şefkat güneşi
Dalında kuşlar…
Dalında salıncaklar
Oyuncaklar çocuklar…
Ağaç gül gül koşar zor zamanda bize
Bir çölde bir gün
Onu da gölgelemedi mi ağaç
Dost bilişim ağaçları bundandır
En dostu gölgeledi ağaç
Ağaçlar yelpazendi ağaçları sev bebek
Sevgisi büyük bebek
Sende daldal dala konan kelebek
Ağaç şefkat güneşi
Nasıl dost bilmeyeyim şu ağaçları
Yeşil bayraktır yaprakları
Dalları duadaki el gibi
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Ağaçları sev bebek
Ağaç şefkat güneşi
Nasıl dost bilmeyeyim ağaçları
Bu gül vatanda
Asker gibi ağaçlar da dikilir düşmana yiğitçe…
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Ağaç büyüyen şefkattir yeşil yeşil
Nasıl dost bilmeyeyim ağaçları
Yoksul elinize nasıl alırsınız dikenli baltayı
Şu ağaçla büyüyen şefkattir
Dertli beşiğimiz şu ağaçta
Yastığımız ağaç
Fakir tabutumuz ağaç değil mi
Nasıl dost bilmeyeyim ağaçları
Öleyim bir ağacı devirirse kem rüzgâr
Ağaçla büyüyen şefkattir
Dost bildim ağaçları
Kaç yahyaya sığınak oldu ağaç
Ağacın sesi beyaz
Beyaz beşikler bilirim ağaç
Nice beyaz tabutlar ağaç…
Çok eski ağaçla dostluğum
Ve ışıklı dostluğum
Beşiğim ağaç
Tabutumuz ağaç
Ağaç şefkat güneşi bize
Kıyılır mı bu şefkatli dize…
Ben insan o ağaç bizimle büyüyor gül aşk
Onunla büyüyor gül gibi bir şefkat
Şu ağaçla doğsun içimize güneş
Dostu gölgeledi ağaç
Beşiğimiz ağaç
Tabutumuz ağaç
Yaktık ısındık
Ağaçta insana şefkat güneşi
Dost şu ağaçlar
Yoksul toprak ananın bize uzanan kolları ağaç
Dostu gölgeledi ağaç
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Şefkatle sarmış bizi
Nasıl dost bilmeyeyim gölgesinde serinlediğimiz o yazı
Bir ağaç gördüm baharı yüklenmiş bekçi at gibi
Çiçekli yat gibi
Ağaçlar güzel
Ülkemde
Bir ağaç gördüm deli dünyayı uçuracak beyaz kanat gibi
Ağaçlar da gelin süslenmişler sanki tel tel
Ülkemde
Şu şehirde
Kıymetiniz neden bilinmedi bal dilli ağaçlar
Gül uzatan gül elli ağaçlar
Ağaçta büyümüş şefkat
Nasıl dost bilmeyeyim ağaçları
Kaç dostu gölgeledi şu ağaç
Sevgi zengin denize benziyor ormanlarımız da deniz…
Ağaçla büyüyen deniz gibi en mavi bir şefkat
Şehir anlamasa da balta anlamasa da
Şefkat bir deniz ağaçlarda
Şu şehirde
Kıymetiniz neden bilinmedi gül gönüllü ağaçlar
Gül dostu gölgeledi ağaç
Nasıl dost bilmeyeyim şu ağaçları
Ağaçları sev
Diktin mi bir fidan
Ağaçları sev
Bu sevgi de gönle bal sevgi bir gül bebek…
Ne buyurdu peygamberin..
Diktin mi bir fidan
Hamdi Oruç
