Bir Yahudi kadın peygamberimizi zehirledi… Zehirlemelerin ilki değil bu, sonu da olmadı… Habil taş ile şehit edildi… Şehitlik hep var olacak, ürpertir ölüm insanı ama şehitlik ürpertmez… Habil’i de sonrakileri de ürpertmedi ve kıyamete kadar da ürpertmeyecektir…
Bir şiirimde cıslardan bahsetmişim… Çocuklar cıstan korkar… Öcüden korkar ama kâmil insanlar Allah’ın cemalini görmemekten korkar… Uzaklıktan korkar. Razı edememekten korkar…
“Vız gelir bana cıslar…” Gelin birlikte diyelim bu sözü… Mescid-i Aksaların ağladığı asırımızda korku bize yakışmaz…
Korku bizden korksun… Ölüm bizden korksun… Hiçliği seçemedik mi?.. Neden hala bu ölümden korku. Varlık edenden başka güç tanıma. Korkma ondan. Ateş olsa korkmadı İbrahim olanlar. Ateşleri kadar yer yakarlar… Var edenden korkulur tek…
Var edende var olmaktır şehitlik, bizlere de nasip olur inşaallah… Ölmemektir şehitlik. Zira aşıklar ölmez… Bakiye teslim olanlar ölmez…
Cıslar
Vız gelir bana cıslar…
Ne kokusu var
Ne rengi…
Şimdi ki cısların
Cıs şiir
Cıs ip
Cıs iğne…
Yolunda cıslar
En korkutan cıslar yolunda
Büyük baba
Geç candan canandan vız gelsin cıslar
