Kalkınma, “iyi” anlaşılması gereken bir konudur.
Hem, sokağa çıkınca çıplak gözle de görülebilir, hem de ekonomik göstergelerden kavranabilir.
Sokağa gidip; kaldırımlara, trafiğin akışına, insanların yüzlerine-gözlerine bakın; hemen anlarsınız..
En çok da yağmur-kar yağınca belli olur, kalkınmış ülkelerin sokakları da temiz, düzenli, işler yolundadır.
Göstergeler ne söyler?
Göstergeler, bizim 187 ülke içinde 88.nci sırada olduğumuzu söyler..
Tam da “ortalarda” yız.. (Kaynak; Halis Çelik, “Binyıl Kalkınma Hedefleri ve Yoksul Odaklı Büyüme”, TOBB, Sosyal Politikalar Platformu, 2016)
Bu, “orta merdivenlerde” olmaktan bir türlü kurtulamadık..
Birleşmiş Milletler tarafından ortaya konulan ‘Binyıl Kalkınma Hedefleri “ne ulaşmada 187 ülke arasında 88’inci olan Türkiye, kadın başlıklı endekslerde ise sonlarda yer aldı.
‘Cinsiyet eşitliği’ endeksinde 146. sıradaki Türkiye, Endonezya, Hindistan, Meksika’nın gerisinde kalmıştır.
Kadının durumu, cinsiyet eşitliği gibi alanlarda oldukça “geri” noktalarda olan ülkemiz, yoksullukla mücadele konusunda da pek iç açıcı düzeylerde değildir.
Türkiye en kötü ikinci performansı 187 ülke arasında 160’ıncı sırada bulunduğu, “yoksullukla mücadele”de sağladı.
Ülkelerin Bin Yıl Kalkınma Hedeflerini gerçekleştirmedeki durumu kıyaslandığında Çin 16., Güney Kore 29., Brezilya 45., Meksika 56., Suudi Arabistan 58. olarak, “başarılı” kategorisine girerken; Arjantin 80., Rusya Federasyonu 83. sırada hesaplanarak, “kısmen başarılı” sayıldı.
Türkiye, “cinsiyet eşitliği”nde 146., “çevresel sürdürülebilirlik”te 107’inci olabilirken; eğitimde 37., anne sağlığında 40. olabildi. Cinsiyet eşitliğinde Endonezya, Hindistan, Meksika, Arjantin gibi ülkelerin gerisinde kalan Türkiye, Kongo ve Liberya gibi bazı ülkeleri geride bırakabildi.
Türkiye, anne sağlığında da hemen hemen tüm gelişmiş ülkelerin gerisinde.
Birleşmiş Milletler, Binyıl Kalkınma Hedefleri kapsamında Türkiye’de bazı konulara öncelik veriliyor.
Kız çocuklarının eğitimi, çocuk işçiler, kadın girişimciler, genç istihdamı gibi konular öncelikle projelendiriliyor.
“Haydi, Kızlar Okula” kampanyası, “Taşımalı Eğitim” gibi projeler, kadının Türk toplumundaki statüsünü yükseltmek için BM tarafından destekleniyor.
Yazının başlarına dönersek, 187 ülke var, biz 88.nci sıradayız.
Haritada dünyanın ortasında mıyız, bilmiyorum ama, şu “kalkınma meselesinde” yıllar yıllar geçiyor, biz bu “orta mektep” seviyesinden bir türlü ileri adım atamıyoruz..
Sizce nedir, bunun esas nedeni dostlar?
