İbret Alabilmek…

Olaylar, ne kadar da hızlı gelişiyor. Dünya, adeta her gün yeniden kuruluyor. Ve biz, bu gelişmelerden ibret dersi alabiliyor muyuz?

1- Hiçbir makam, oturanın mülkü olmuyor. İstediğin kadar baskı kur, kendine bağlı milis kuvvetleri-silahlı kuvvetler besle, milyar dolarları götür, çevreni dalkavuklarla doldur, tüm medyayı yandaş yap, ABD ye ve AB ye ülke kaynaklarını peşkeş çek, İsrail’e uşaklık et fark etmiyor. Eninde sonunda ipin çekiliyor, rezil oluyor, devrilip gidiyorsun. Halkın tarafından lanetleniyorsun. Onca yıl beslediğin, taviz verdiğin, destek umduğun; hiçbir kişi, grup veya devlet yanında yer almıyor. Dımdızlak kalıyorsun.

Uzun yıllar boyu koltuğu kimseye bırakmayanlar; bu fırsatı iyi değerlendirseler, güzel hizmetler verseler, zalim değil adil olsalar, çalıp-çırpmasalar ve zamanında çekilip gitmeyi bilseler, bu rezil durumlara düşerler miydi? Masum kanı akar mıydı? Ülkeleri harabeye döner miydi? İsrail, ABD ve AB’nin kölesi haline gelirler miydi?

Mübarek ve Zeynel Abidin devrildi. Şu satırları yazdığım sırada -psikopat- Kaddafi, kan dökmeye, halkına zulmetmeye devam ediyor. Ve elbette, eninde sonunda, mutlaka kaybedecektir. (Geleceği Mevlam bilir ama muhtemelen en yakını tarafından bir kurşunla işi bitirilecektir.)

Ve sıra tüm diktatörlere gelecek; hepsi yaptıklarının hesabını, bu Dünya’da da verecektir.

Ne büyük bir kayıp. Ne vahim hatalar. Hizmet edip sevap kazanmak var iken; zulmedip hem Cenab-ı Hak’kın hem de halkın lanetine uğradılar.

Tüm koltuk sahiplerinin bu tablolardan ibret dersi alması şarttır. Her şey, her mevki geçicidir. Önemli olan güzel izler, güzel duygular, güzel hizmetler bırakabilmek; hayırla anılabilmektir. Gurur değil, tevazu sahibi olabilmektir. Almayı değil, vermeyi düşünebilmektir. Hiç kimsenin ‘yeri doldurulamaz’ olmayacağını idrak edebilmektir.

2- Tek Adam düzeni herkes için felakettir. Bakınız, Mısıra/Tunus’a/Libya’ya ve diğerlerine. Hiçbirinde alternatif liderler bulunmamaktadır. İcraat sokak hareketlerinden, yakıp-yıkmaktan öteye gitmemektedir. Hedef nedir? Stratejiler nelerdir? Her şey belirsizdir. Bu da, onların ABD sömürgesi olma durumlarını devam ettirmektedir. Dış güçlerin istediği olmaktadır. (Mısır’da ve Tunus’ta değişen ne olmuştur? Halkın lehine ne yapılmıştır veya yapılacaktır? Mısır ordusu, ABD’nin güdümünde değil midir? Genelkurmay Başkanları, olaylar başladığında ABD’de değil miydi? Şu andaki Tunus Hükümeti’nin eskisinden farkı var mıdır?)

Gerçek demokrasi, çok alternatifin olması ile sağlanabilir. Ve ne yazık ki, Türkiye’de de farklı bir tablo yoktur. Tüm genel başkanlar ‘tek adam’dır. Yakınlarında alternatiflerin oluşmasına kesinlikle izin vermezler. Koltuğa ömür boyu sahip olmak isterler.

3- Genel Başkanlar, darbe heveslisi subaylar, demokrasiye inanmayan/halkı küçük gören/ülkeyi değil çıkarlarını ön planda tutan/darbe destekçisi ve teşvikçisi kesimler (CHP, medya, yüksek yargı, İstanbul Holdingleri, Sendika ağaları, üniversite rektörleri, ideolojik saplantılı kuruluşlar vb.) bu tabloya bakıp, vicdan muhasebesi yapmalıdırlar.

-Demokrasi dışı rejimlerin ve davranışların (27 Mayıs, 12 Eylül, 28 Şubat ve çok sayıda muhtıra) ülkemize ne kadar büyük zararları olmuştur. Ne büyük haksızlık, yolsuzluk ve zulümlere sebebiyet verilmiştir. Ülkenin her şeyi alt-üst edilmiştir. Türkiye; İsrail/ABD/Vatikan ve AB’nin kölesi haline sokulmuştur. Teröre uygun bir zemin doğrulmuştur. Ülke, iktisadi ve sosyal açıdan geri bırakılmıştır. Halkımız kamplara bölünmüştür. TBMM’nin itibarı yok edilmiştir. Hukuk düzeni tahrip edilmiştir. Gelir dağılımı iyice bozulmuştur. İşsizlik tavan yapmıştır.

Lütfen, herkes kendi görevini en iyi şekilde yapmaya çalışsın. Görevi olmayan işlere karışmasın. Kendini ülkenin sahibi ve akıl hocası gibi görmesin. Özetle; gerçek demokrasiye inansın ve saygı göstersin. Atatürkçülük, laiklik vb. kavramları istismar etmekten vazgeçsin.