Başbakan’ın deyişiyle ekonomiyi acayip şekilde teğet geçen krizin Türk ekonomisindeki yankıları tüm hızıyla devam ediyor. Esnaf, memur, işçi’yi duyan yok, halk zaten kan ağlıyor. Üstüne birde son zamanlarda üniversitelerde yapılan okul harç zamlarıyla birlikte sanırım krizimiz bu kezde öğrencilerimizi teğet geçmiştir.
Düşünebiliyormusunuz, bu kriz zamanında sen memurunu, işçini, esnafını duyma, kulaklarını tıka sonrada üniversitede okuyan öğrencilerin harçlarına müthiş bir şekilde zam yap.
Peki bu öğrencilerimizin babaları, krizden nasibini alan esnafımız, memurumuz, işçimiz değildir de kimdir?
Nasıl ödeyecekler bu zamlı harçları?
Bu kriz ortamında kimbilir ne zorlu koşullarda ödemek zorunda kalacaklardır o paraları hiç düşünen var mı?
Belki bir çok öğrencimiz sırf bu yüzden okulunu yarıda bırakmak zorunda kalacaklardır…
Ya da en basitinden pek çoğu hem çalışıp, hem okumak zorunda kalacaktır ki bunun mücadelesinde öğrencilerin karşılabilecekleri o kadar zorlu yollar olacaktır ki bazen onları bu yollardan geçmek zorunda bırakanlar bu günahın vebali altında kalabilirler.
Hemen hatırlatmakta fayda görüyorum YÖK başkanı Yusuf Ziya Özcan’ın 26 Haziran tarihindeki gazetelerde 2009-2010 dönemindeki harçların %8’den fazla yükselmeyeceğini, ikinci öğretim harçlarının en fazla geçen yılki miktar üzerinde enflasyon kadar artacağını ileri sürmüştü.
Peki ne oldu?
Üniversitelere yönelik müthiş bir zam oranı yapıldı.
İyi de neyin karşılığıdır bu harç zamları?
Daha kaliteli bir öğretim mi?
Daha mutlu bir geleceğin mi?
Üniversiteli gençlerimiz hala işsiz, artık ”ne iş yapıyorsunuz” sorusuyla karşılaşmaktan korkar hale geldiler.
Ailelerde mutsuz, huzursuz ve en önemlisi artık umutsuz!
Şimdi söyleyin bitirdiklerinde belki hiç bir işlerine bile yaramayacak olan bu diplomalar neyin karşılığında bu denli zam gerektiriyor?
