Gerçek Sevgiyi Özledik

Gün/aydın dostlarım…
Yasamak sevmektir diyorsan… Yaşama sevincini yitirme…
Kollarını aç… ________________ Benim adım SABAH… Sevgiye başlangıcım ben…

Çok ama çok eskiden, deve tellal, pire berber iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, o zamanın küçükleri, şimdinin yaş almışlardı bizler; o zamanlar hep sevgi beşiğinde sallanıp, hep sevgi ile büyüdük…

Ailemizin sevgisi idi bu bazen.
Annen var ise üstün açık kalmaz, baban var ise cebin harçlıksız kalmazdı…
Sevgilerini bu şekilde gösteren ebeveyinlerimiz vardı. Bu da sevginin bir başka türü idi işte…

Bazen de çevremizin sevgisi ile donatıldık. Etrafımızdan bir gülümseme, bir selam bile sevginin tanımı idi…
Arkadaşlarımızın sevgisi ile yoğrulurduk. Kavgalarımızın tadı bile bir sevgi timsaliydi…

“Sev kardeşim” gibi filmler ile duygusallaşırdık.
Filmlerimiz bile hep bizlere sevgi verme telaşında idi…
Bazen sevgimizden kahkahalarca gülerdik, bazen de sevginin büyüklüğünden ağlardık.
Buda hayatın bize verdiği sevginin misali idi…

Sevgimizin büyüklüğünden ayrılıklar hep elemli idi. Gözyaşlarımız da sevgi olup akıveriyordu…

Sanki bir saat bile ayrı kalamayacağımız sevgililerimiz vardı bizim.
“Onlarsız bir an bile olamayacağımız” düşüncesi de düşüncelerimizin sevgisi olmuştu…

“Sevdim mi tam severim” derdik ve sevmeyi öğrendik…
Sevgimiz ile toprağın, suya hasretinden kurumasına üzüldük.
Bülbülun inadına dikenli güle konmasına da imrendik ama bazen de insan sevildiğini hissetmeyi istiyor işte…

Sevgimin karşılığı bu olmamalı diyor…
Sadece ben mi seviyorum diyor…
Dünyanın keşmekeşliği sevgiyi ve sevilmeyi yok etti diyor…
İnsanlar farklılaşmış, hep bencil olarak sev beni diyor ama kendi sevgisini hissettirmiyor…
Ya da o sevmiyor, sevmiş gibi davranıyor…
“Hep bana” diyor…
Daha yok mu?” diyor…
Diyor da diyor… Ama sevgiye hasret bitmiyor…

Demek ki bu gönül hakiki sevgiyi istiyor…
Fakat şimdilerde arada bulasın gerçek bir sevgiyi… Okyanusta fırtınanın ortasında oltayla balık avlamak gibi. Oltaya vurmuyor bile…
Belki de dikkatimizden kaçan bir şey var dostlar. Oltanın ucundaki yem yanlıştır. Sevgiyi olamıza cağıracak yemi yanlış seçmişizdir. Hadi gelin gerçek sevgi yemi takalım oltamıza…

Çünkü dostarım: İslâm, insana saygı temeli üzerine kurulan ve gelişen bir düşünce sistemidir. İnsanlar arasında bir ayırım yapmayan, insanı layıkıyla sevmeyi, hakkına riayet etmeyi, hata ve kusurları hoş görmeyi önemli bir gaye kabul etmiş ve sevgiyi idrakin en bariz özelliği olarak görmüştür…

O nedenle dostlar: Sevin, sevilin, sevmek dünyadaki en büyük güzelliktir.
Gönül bağı sağlamsa, yük de güzeldir, yol da, yolculuk da. Yüreğinizden sevgilerin ve mavilerin eksik olmadığı mutlu, huzurlu ve dahi sağlıklı güzel günleriniz olsun sevdiklerinizle geçireceğiniz…
Hayat sevince güzel ve diyelim ki her bir cümleye; bu ülkenin sahipleri yalnızca bu ülkeyi karşılıksız seve bilenlerdir… Gönül soframdan gönül sofranıza muhabbet olsun.
Hoş kalın, hoşça kalın ama her dem sevgiyle dostça kalın… Bir gün, bir yerlerde görüşmek ümidiyle…

#öskurşun#

Sevgi Varken

Âdem’le Hava’dan geldik hepimiz
Her insanı kardeş bildik dünyada
Benler biz olunca güldük hepimiz
Sevgi varken kavga niye dünyada

İnsanlara bir hal olmuş baksana
Kalpleri nefretle dolmuş zalimler
Kötülükten kim ne bulmuş düşünmez
Sevgi varken kavga niye dünyada

Kimselere kötü bakma gözünle
Yiyeceğin iki lokma doysana
Kalp kırıp da canlar yakma ne olur
Sevgi varken kavga niye dünyada

Ölüm haktır fani kula bilesin
Sakın düşme kötü yola uzak dur
Gıybet etme sağa sola nazik ol
Sevgi varken kavga niye dünyada…

13.04.2023 05.30-İZMİR(2)
Ömer Sabri KURŞUN

Dipce; sevgili dostlarım bir kaç günlük tatildeyim sevgili eşimle.
51 senenin sonunda mekan degişiminde ferahlık vardır dedik.
E uzun zamandır da başbaşa kalmaya ihtiyacımız vardı. Bazı şeyleri tazelemek lazım değil mi?.. Mesala eski anılar gibi..
Çocukluk ve delikanlılığımın geçtiği Gümüldür sahillerinde. Sizlere cep telefonu ile cevap yazmak ben gibi yaş almış birine zor oluyor. O nedenle cevaplarınıza sadece beğeni bırakıyorum. Affınıza sığınırım…