Türkiye’nin 2013 yılının ikinci çeyreğinde yüzde 4,6 olan büyüme hızı; bu yılın ikinci çeyreğinde yüzde 2,1’e düşmüştür. (Yarı yarıya azalmıştır.) Bu durumda, 2014 için Hükümetin yüzde 4’lük büyüme hedefi gerçekleşmeyecek, muhtemelen yüzde 2,5’da kalacaktır. (Dolar bazı ile yüzde 6’lık bir gerileme olacaktır.)
1)Maliye Bakanına göre sebep, “Kuraklık ve AB’deki ekonomik sorunlar”dır. Ekonomi Bakanı’na göre ise “Merkez Bankası’nın faiz oranlarını yüksek tutması”dır. Yani, iktidarın uyguladığı ekonomi politikalarının, yandaş olmayan özel sektöre yapılan baskıların, banka batırma gayretlerinin, israfların, hiçbir etkisi yoktur? Mesela:
a)Bir liralık üretime karşı, üç lira zarar eden, 2002/2013 dönemindeki zararı 5 milyar 1285 milyon TL’yi bulan, T. Taşkömürü Kurumu’nun hiç vebali yoktur? (Bu para ile Zonguldak’taki tersane ve özel maden ocaklarına destek verilseydi, tümü kapanmazdı ve 15 – 20 bin kişi işsiz kalmazdı. Ayrıca, yüz milyonlarca liralık üretim de olmazdı.)
b) TCDD’nin 2013 yılı işletme gelirleri 1 milyar 65 milyon TL’dir. Giderleri ise 3 milyar 820 milyon TL’dir. Yıl zararı 2 milyar 755 milyon TL, son üç yıl zararının toplamı da 7,5 milyar TL’dir. Kurum 1 TL kazanıp 4 TL harcamaktadır. (Dünyanın en çok zarar eden demiryolu işletmesidir.)
Bu tabloya rağmen, son 5 yılda 12,5 milyar TL’lik demiryolu yatırımı yapılmıştır. Bu tutar, şehir içi metro ve raylı sistem yatırımları ile birlikte 20 milyar TL’ye ulaşmaktadır.
İşin, üzücü olan yanı, bu yatırımların tümünün yabancılara yaptırılmış olmasıdır. (Lokomotifler, vagonlar, raylar, sinyalizasyonlar, tüm ekipmanlar, proje ve eğitim hizmetleri, alınan araçların bakım – onarımı temizliği vs. hep dışarıdan sağlandı. Bunun için dış borçlanmalar yapıldı.) Peki, biz ne yaptık? Sadece, rayların altına döşenen çakıl taşlarını temin ettik? Bol bol borç senedi imzaladık? Kendi işletmelerimizi atıl tuttuk, çalışmayan personele ödemeler yaptık.
c) Dünyanın en pahalı şekerini tüketmekteyiz. Buna rağmen, kamuya ait fabrikalar her yıl zarar rekoru kırmaktadırlar. Özel sektöre ait olanlar ise parayı koyacak yer bulamamaktadırlar.
d) Bir zamanlar çok güzel hizmetler yapan DSİ, şimdi devre dışıdır. Bu arada, İstanbul’da hiçbir yatırımı olmadığı halde, 14. Bölge Müdürlüğü’nde 500’e yakın personel istihdam edilmektedir. Ayrıca, çok sayıda kamp-lojman vb. de işin cabasıdır. (60 misafirhane vardır.) Bu israfa mukabil; ODTÜ de ülkenin ihtiyaç duyduğu, nitelikli bir personelin akademik kadroya geçişi, tasarruf tedbirlerine takılmıştır.
e) Güya özelleştirmeler yapıldı. Kamu kurumlarının sayısı azaltıldı, devlet küçültüldü ama (son 10 yılda) taşaron işçiler de dahil edilirse çalışan sayısı yüzde 50 arttı. Ne işe yaradığı belirsiz kadrolara, binlerce tayin yapıldı.
f) ABD dahil, her ülke, kendi sanayiini korumak için tedbirler uygulamaktadır. Biz ise, uyumaktayız. Gümrük Birliği dahil, her şey aleyhimize işlemektedir.
Türk çelik sanayiine ABD ve anti – damping uygulaması yaparken, biz Doğu Avrupa’nın, ikinci kalite çelik ürünlerine, kapımızı ardına kadar açtık.
Neticede; (dünyadaki eğilimin tersine olarak) çelik üretimimiz yüzde 3,4 düştü. Kapasite kullanım oranı yüzde 73’ten yüzde 70’e geriledi. Fransa’nın tüm üretim kapasitesi kadar (15 milyon tonluk) atıl bir kapasite doğdu.
2) Ve süper bir uygulama
Yüzlerce acil konu varken, ülke kriz yaşarken, 200-250 bin TL’lik borç için yüzlerce işçinin çalıştığı şirketler batarken,
a – Sn. Cumhurbaşkanı için 1,1 milyar TL harcayıp, 1001 odalı saray yaptırıyoruz. 450 milyon TL’sine 10. hava aracını alıyoruz.
b) Henüz kızağa konmayan, ne zaman konacağı da belli olmayan, en iyi ihtimalle 2019-2024 yılları arasında teslimi beklenen, maliyeti (toplam) 4 milyar dolar olan 6 adet denizaltı için 48 adet torpido (toplam 180 milyon dolar) siparişi verilmiştir. Neticede ABD kazanacak, biz de bu torpilleri 6 ila 11 yıl süre ile depolarda bekleteceğiz.
Sonuç, hiç endişelenmeyelim. Yağmurlar yağacak, her şey düzelecek, büyüme hızı tekrar yükselecektir.
