ECKENTAL’DA YÜRÜYÜŞ
Bu bahar da bitti bitecek
Ömür nasılsa yitecek
Aldırma geceye
Güvenme gündüze
Gelen gider
Sahnede görev biter
Bu çark böyle döner
Düşen yaprakta
Açan çiçekte
Tırtılın raksında
Bulunca kendimi
Gökyüzüne kayar gönül gözüm
Maviyle beyaza boyanır özüm
Ne desem bilmem ki
İçimde biri, sanki dışımda gibi
Fısıldar durur onca gizemi
Kâh toprakta biterim;
Ağaç, çiçek, ot, böcek gibi
Kâh göklere kanat açarım;
Turna, kartal, kuş gibi.
Bir yanda yer gök,
Diğer yanda evlat kokusu
İçime sindi doğanın dokusu
Yürüyüş Eckental’da
İnan ki güzelim
Çok iyi geldi doğrusu
Şükran Günay’dan
Şükranca YİB






















