Çilenin Böylesi ve Yurdum İnsanı

Yıllar süren bu dezinformasyon, beyin yıkama, baskı, cebren batılılaştırma ve asimilâsyon uygulamalarının beklenir sonucu olarak: Halkın % 95’i milli gelirin % 5’ini alır, bakiye % 95, yüzde 5’lik azınlık, soygun vurgun ve yalan, talan erbabınca yenilir. Gelirler arasındaki açık ve uçurum alçakça, düşmanca ve insanlık dışıdır. 
Üstüne üstlük, elektrik, su, akaryakıt, ilâç ve doğalgaz gibi “zorunlu ihtiyaç ve stratejik girdiler” biryana, et ve süt gibi hayati ürünler ve başta ulaşım olmak üzere “kamu yararı bazlı” hizmetlerin kahir ekseriyeti de “dünyanın en fahiş ve en pahalısı” durumundadır.

Ülkemizin mahkemeleri vardır; adalet yoktur
Olanı çok pahalı ve gecikmelidir!..

Polisi vardır; huzur, güven ve emniyet yoktur!.. Terör ve korku kol gezer!..

Ordu, Jandarma vardır; hırsızlık-yolsuzluk, yankesicilik, rüşvet-iltimas, nüfuz ticareti, gasp-irtikap ve dolandırıcılığın önü alınamaz!..

Ülkenin adalet ve vicdan ekseninde “sosyal adalet ve eşitlik” kavramları görecelidir.

YURDUM İNSANI

Son verilere göre 1446 çocuk kayıp. Çoğu organ mafyası kurbanı, diğerleri sübyancı çetelerin eline düşmüş olabilir!…

Son elli yılda kayda geçen 50 bin faili meçhul var!.. İntihar sayıları günde 6 -7, cinayet 5 -7 arası… Ekim 2007 tarihli tespitlere göre her yıl 1.500 kişi intihar ediyor. 8 bin kişi intihar girişiminde bulunuyor; 2000- 2500 arası insan cinayete kurban gidiyor., 5000 kişi trafik kazalarında ölüyor. Sakat sayısı yılda 100 bin ilâ 115.000 kişi arasında artıyor.

Halkın yarısı hasta, özürlü ve sakat, sosyal güvenlik politikaları para tuzağı, ilâç ateş pahası… Kadın/Erkek beş milyon emekçi asgari ücretle çalışıyor, bunların kazancı ile yaklaşık 20 milyon insan yaşam savaşı veriyor. Beslenme yetersiz, dengesiz, gdo/hormonlu, bozuk gıda tüketimi had safhada!..

Ülke adeta “ilâç, ilâh ve silâh” tüccarlarının kobay alanı…

Dahası var:

Nüfusun üçte ikisi mahkemelik; İcra kıskacında, kredi kartı mağduru; borç ve boşanma dâhil, bir devlet için yüzkarası nedenlerle adli-idari tehdit ve takip altında. İnsanların kahir ekseriyeti fakir, orta sınıf kayıp, “toplumsal eşitsizlik” fecaet; zenginler ve fakirler arasındaki uçurum utanç verici. İnsanların büyük bölümü günde bir ekmeğin ancak 1/3’ünü yiyebiliyor. Milli, özellikle dini bayramlar, yokluk ve fakirlik nedeniyle aileler, anne-baba ve çocuklar için, mutluluk yerine mutsuzluk, ıstırap, elem ve keder nedeni olmakta!… % 5’lik “mutlu azınlık” ise, çılgın domuzlar gibi tok!..

Sonuç:

Terör, tedhiş, işsizlik, pahalılık ve şiddet;

Toplumsal cinnet, zulüm, işkence ve cinayet!…

Sürecin doğal sonucu olarak Türkiye’de de toplumsal şiddet taban bulmuştur.

Dolayısıyla suç, potansiyel suçlu ve organize suç örgütleri himaye görmüş; Nispi stres gerilim ve doğal stabilizatörlerin izolasyonu ile toplumun içine sürüklendiği boşluk kronik cinnete dönüşmüştür.

Böylece, en değerli varlığımız ulusal insan kaynağımız, halden mutsuz, gelecekten umutsuz, güvensiz ve uyumsuzdur.

Tarih ve tabiatın en nezih, asil-soylu insanları arasından arsız-hırsız, yolsuz, onursuz ve sorumsuzluk, tarihte hiç olmadığı biçimde revaçta.

Kahir ekseriyeti potansiyel ve fiili suçlu, yarısı hasta, sakat bir toplum oluştu.

Tecavüz arttı, fuhuş patladı, gasp-irtikap, rüşvet-iltimas, hırsızlık-yolsuzluk önü alınamaz hal aldı. Yönetime sızan “kötüler” sistematik bir sabır içinde önce zinayı suç olmaktan çıkarttılar, sonra hırsızlık-yolsuzluk, soygun ve vurgunu “ekonomik suç’a ekonomik ceza” müeyyidesini ikame ederek insanlık düşmanlarını ödüllendirdiler!…