Ben kulum, görevlinim sen ilahsın… de “BİZ” ol. Ferdiyetçilik varsa Allah adamı olamazsın. Dindar olursun. Dini ferdine ırkı ferdine mezhebi ferdine hizmet etmediğinde terkedersin.
Ferdiyetçi ne Allahta ne ırkta ne mezhepte “BİZ” olmaz. Ferdiyetçilik firavunluktur, İlahlıktır. Irk ona hadim, kul ve köle olacak. Dünyayı yakar az bir zarar görecekse…
İnsan ile Allah “BİZ” olurama “BEN” tektir ve Allaha ver. Allaha sığın malından, makamından, canından sahibine ver onları. Şeytandan da kaç, tek şeytandan kaçman yetmez. Allahtan gayrı herşeyden kendinden bile kaç ona. “Tekliğe” eriş… Tek de “BİZ” ol. Ben görevliyim de, kulum de. Görevi veren o. Kaynak o de
Ferdiyetçi toplum veya İlahçı toplum iki toplum vardır. Ama “Ben” tektir. Ya ferde vereceksin “BEN”i ya Allaha…. Ferde sığınma, onu ilahlaştırma onu kaynak görme. O da fani… O da görevli… O da acizdi gücü Allah verdi…
Ham Değil Gönlüm
Asrım öcü
Nedir bana öcü
Yorganı çeker çocuk gönlüm başına
Gökler dayanmaz gözyaşına
Hayatım feryat olur
Kuyuya düştü Yusuf
Kızıl Deniz çıktı karşısına Musanın
Firavun peşinde
Ey Musa kıymetini bil elindeki asanın
Kızıldenize vurdum asamı
Yarıldı
Ay-yıldızla süsledim
Hira ile dağ ile besledim
Altayları
Horasanları
Tarihden güneşler istedim
Gönlüm ölmedi ama Yakup ağladı
Yunusun yandığı ateşte yandım
Ham değil gönlüm şimdi
Asrım zalim
Allahım
Asrım zalim
Yetimiydim Veyseldeki aşkın…
Otuz yl kırk yıl
Acısını yaşıyorum hala yediğim okun
Ham değil gönlüm şimdi
Yandı pişti gönlüm
Büyütür ışığı
Yakar ateşi…
Kuyulara sığmaz hasreti var
Güneşsiz değil gönlüm
Akşam değil ömrüm…
