Güçlü ve tek başına dik durmayı başaran kadınlar vardır.
Onurludur.
Elleri nasırlıdır.
Alınları terli, gönülleri yorgundur.
Biliyor musunuz?
Ben onların kimisini meyan köklerine, kimilerini ıtır çiçeklerine benzetirim.
Meyan ve ıtır ilk bakışta anlaşılmaz.
Hani meyankökünden bir yudum alınca; önce toprak tadı alırsınız, yutunca bal tadı yayılır damağınızdan dil ucunuza doğru.
Tadı kendine hastır.
Sağlık verir.
Hayat verir.
Itır, dokundunuz mu limon gibi hoş koku salar. Daha çok hissetmek istersiniz o muhteşem doğanın kokusunu. Daha çok sıkarsınız yapraklarını. Bozulmaz. Korur zerafetini. O ipeksi zümrüt yeşili güzelliği ile avuçlarında siner hoş kokusu.
İşte meyankökü tadında, ıtır kokulu bir elin 10 parmağını geçmeyen dostlar tanıdım.
Onlar yurdumun 7 bölgesinde yaşayan, elleri sanat kokan, dilleri şiir tadan, yüreklerindeki sevgiyi gülüşlerine uzatan can dostlarımdır.
Onlar bilirler kendilerini.
Adlarını yazmama ne gerek…
İyi ki onları tanımışım.
İyi ki hayatımdalar.
Sizleri çok seviyorum güvercin yürekli dostlarım.
Emine Pişiren/ Kocaeli
