Yavrum, sen sen değilsin. Sen aynı zamanda bu vatanın bir parçası, bu toprakların ortağı, annenin – babanın canı ciğerisin. Sen Canab-ı Allah’ın yarattığı en kutsal varlıksın. İnsansın. Sen, nadide bir çiçeksin.
Onun için güzelim, kendini koru. Kendine iyi bak.
Oku, öğren, öğret.
Bil ki sen, bir pırlanta gibisin.
Yarını düzenleyenler, sana da yer verecekler.
Kötü alışkanlıkları bırak.
Huysuzluğu bırak.
Kafanda tasarladığın her fikir, her düşünce yeni bir doğumdur.
Çapraşık çizgiler seni şaşırtmasın.
Karanlıklar yanıltmasın.
Gökte, yerde, denizde öyle şeyler olur ki, seni canından bezdirir.
Bazen acı acı gülersin. Hırçınlaşırsın. Ağlamaklı olursun. Buram buram solursun. Burulursun.
Fakat bütün bunlara karşı koyacaksın.
Savaşmayı öğreneceksin, en iyi bildiklerinle.
Kalbin güçlenecek.
Yeminler edeceksin.
Kızmak, alınmak yok.
Ruhunu kirleten şeylerin üstünü örtmeyeceksin, sileceksin.
Sana yapman gereken zor bir şey diyeceğim:
Seni itenlere kucak aç.
Göreceksin sana yaptıkları kötülüklerden pişman olacaklar.
Çünkü kendine güvenen insanlar böyle davranarak ders verirler.
Bütün bunları yaparken, sınıf, cins ayrımı yapma.
Hem yetişkin, hem çocuk, hem cahil, hem bilge olabilir.
Özelliklerine göre bazen şaşırtan, bazen heyecanlı, bazen hüzünlü davranarak karşındakini etkilemek mümkündür.
Fikirlerimizi dönüştürmeden değişim olmaz. Gelişim olmaz.
Gelişim olmayınca da ilerleme olmaz.
insanız, nefsimize göre değil aklımıza göre hareket etmeliyiz.
Herkese, mutlu, sağlıklı günler dilerim.
Yusuf Yılmaz
