Uzak Koku
Kokuyu burnunuza alıştırmaya çalışırsınız. Talimat verir gibi bir çocuğa usulca yumuşak. Bir ince koku gelmektedir hala. Kalkıp takip etmek istersiniz. Bir an için köpek olmanın ne güzel olacağını düşünürsünüz.
Kokular renge dönüşmektedir bir köpeğin beyninde. Harikuladedir belki de. Ama değildir. Bir yer çatlamıştır. Tükürülen, balgam atılan, yemek artıkları, ruh artıkları ve kusmukları, kondomları, pedleri, çakılları, kumları… şehirlerin rezil ruhlu kokulu insanlarının ayaklarının altında akan lağımlar… Daha çıkmadan oturduğunuz yerdeki karanlıktan tersine dönmüştür, bir yer çatlamıştır… Vicdan artıkları… Ve yer yüzünde hiçbir şey kokmuş ve kendini hala vicdan zanneden birinin vicdanından daha pis kokamaz. Ayağa kalkarsınız bir an için köpek olmayı isteyerek. Uykunuzun ve uykusuzluğunuzun arasında bir yerdedir de bu koku, nerdedir? Işığı açsanız veya güneşi açsanız perdeleri sıyırıp gitmesini ummakla birlikte onu yakalayamayacağınınızı hissedersininiz. Hep böyle sürer. Bir yerden sızar çatlar da. Tükürülen, balgam atılan, yemek artıkları, ruh artıkları ve kusmukları, kondomları, pedleri, çakılları, kumları… ve vicdan artıkları; hele de o artıklar… Köpek olsanız bile bulamazsınız o kokunun izlerini. Siz onu bulamazsınız, o gelir sizi bulur. Ta uzaklarda da olsa, sizi, gelir bulur .
Katl
Derin ve tarifini yapamadığımız korkularımız bizi katil edebilir. Korku, yani katil, mutlaka bir ceset arar. Cesede dönüp bakar arada bir. Derin ve tarifini yapamadığımız korkularımızın yerini, derin ve tarifini yapamadığımız katiller alır. Katil olmanın tanrısal hazzını yaşar katiller. Can lütfetmeye en yakın şey can almaktır. Belki de aynısıdır.
Bir Şey
Küçük bir sessizliği nereye sığdırabiliriz?.. Küçük bir sessizlik okyanusları yutar, fakat onun bile küçük de olsa bir dereye dönmesi gerek(Sessiz bir kanun.) Hadi bir damla olsun, dereleri bir yana at. Hadi bir bakış olsun bir damlacığa, dünyayı alsın içine gözlerin. Bak yuttu mu orada bile, o bakışında bile bir damla bir okyanusu bir dünyayı. Okyanusun gerisi bir dünya çünkü. Fakat küçük bir sessizliği artık bir yere sığdıramayız. Sığmıyor çünkü. Bir şey ol artık…
Yolu
Az kelime bilen az sever. Çok kelime bilen çok yaşar. Dili iyi bilen daha iyi sever. Yaşarken anları veya anı geçişlerini önemli olan neleri kendinize söyleyebildiğinizse eğer çok farklı şekillerde söyleyebilmektir sevmek.
Günü gelir, tutmaçları birbirine yapışık çok sayıda anahtar gibi de hissedersiniz kendinizi… Veya, bu tanım çok metalik bir tanım olduysa şayet, kendinizi kelimelerden yarattığınız hissine derinden kaptırmaya başlarsınız kendinizi. Kime konuşuyorum ben?..
