Eylül ayı dönüştür, toparlanmadır. Şemsiyeler kapandı. Şezlonglar kaldırıldı. Kumsallar dalgalarla baş başa kaldı. Eylül; en kalabalık aydır. Doğa değişime hazır. Kışın habercisi, ilkbahara özlem için var olma… Tatilin son günleri…
Elbette ki yaz tatili bitiyor. Bu günlerde bütün öğrenciler tatile doyamamaktadır.
Oldukça uzun ve keyifli geçen tatil günlerinin ardından, anne babaları ve çocukları okul telaşı sarmaya başladı.
Okullar açılıyor. Eğer kendimiz için bir şeyler yapmış olarak başlıyorsak bu yıla önümüzde sağlıklı bir eğitim, öğretim yılı var demektir.
Güzel bir yaz tatili geçiren, sorumluluklarını hatırlamaya çalışan öğrenciler; bu yılki derslerin daha da zor olacağını düşünerek biraz heyecan biraz korku ile okullarına dönmeye hazırlanıyorlar.
Öğretmen ve öğrencilerde özlemle birlikte kavuşma heyecanı…
İnsan hayatında, akademik anlamda birinci sınıfın ayrı bir yeri vardır.
Birinci sınıfa başlayanlar için heyecan doruktadır. Güzel temenniler ve dualarla uykuya dalarlar, o gecenin sabahına. Yarın, güzel bir hayat için önemli bir gün.
Aile ile hep birlikte gidilir okula. Kıyafetler ve çanta hazırlanır. Hayatlarını, geleceklerini tayin edecekleri bir dönüm noktası. Ülkemizin geleceğini de belirleyecek bir sürecin başlangıcı.
Birçok duyguyu içlerinde barındıran çocuklarımız için sevmek, acımak, üzülmek gibi duyguları var olurken korku duygusu da oluşan bir durumdur.
Çocuklar, ilk haftalarda okul korkuları yaşamaktadırlar. Çocuğun annesinden ayrılması onu derinden etkilemektedir. Bazı çocuklarda okula ve öğretmen karşı korku oluşturmaktadır.
İlk günlerde okula gitmek istemezler. Bu minikler, gözlerinden boncuk boncuk gözyaşı dökerek. “ Başım ağrıyor.”, ”Midem bulanıyor.”, Karnım ağrıyor.” cümleleri ile kaçış yolları ararlar…
İlkokul birinci sınıfa başlayan ve yürekleri her geçen gün biraz daha hızlı atmaya başlayan minikler, okullarına alışma ve okul korkularını yenme ve uyum sağlamak amacıyla diğer öğrencilerden bir hafta önce “Okula Uyum Programı”na alınıyorlar.
Cumhuriyet kuruldukta sonra düzenlenen eğitim sistemi, geçen yıl “dört – dörtlük” bir kargaşayla başladı. Bu yıl yine 4+4+4 sistemi yeniden değişiyor.
İlk bakışta dersler her yıl aynı gibi gözükse de bütün bilimler sürekli bir devinim içindedir. Sürekli yenilenme söz konusudur. Dünyada olup biten güncel gelişmeler takip edilmeden bu derslerin verilmesi düşünülemez.
Levi Strauss der ki:
“Neden her yıl aynı şeyleri yapmak zorunda olalım ki, aynı kalan ne var?”
Evet. Her yeni yılın çocukları da aynı değil…
Her yıl nesil farklı büyüyor. Ders konuları da farklılaşıyor. Dijital çağın çocukları ile başbaşasınız.
Tatil kısa okul dönemi uzun diyen öğrenciler;
Çocuk olup da düşünmemek elde değil.
Erken kalkacağız, zil sesiyle uyanacağız.
Daha az televizyon, daha az bilgisayar,
Dışarıya daha az çıkacağız.
Olsun varsın. Ne mutlu sizlere! Ülkemin geleceği sizlere emanet.
Yine açılıyor okullar, yollar kalabalık. Çocuklar heyecanlı.
Anneler babalar meraklı. Ya kıyafetler?
Gündemde,
Serbest mi olsun üniforma mı?
Kendi çocukluğumu düşündüm de,
Bir çanta, bir kalem, bir defterdi yanımızda taşıdığımız heyecanla. Siyah önlük beyaz yakalar. Yakalar kolasız olmazdı. Boynumuzu acıtsa da.
Şimdi çocuklar çantalarını taşıyamıyor ağırlıktan. İçinde neler yok ki… Umarım yükleri hafifler.
Zihnen, ruhen sağlıklı nesillere…
Okullarımızın bugün ve gelecekte ulaşmak istediği durum; Atatürk ilkelerini benimseyen bireyler yetiştirmek, bilimsel, donanımlı, toplumun yaşam kalitesini yükselterek dünya insanı yetiştirmektir.
Hele bir okul açılmaya görsün pazartesi, cuma derken karne günü gelip çatar. Baş döndürücü yıllar hızla geçtikçe öğretmen kendini sonsuz bir tekrarın içinde bulmaması dileğiyle…
Yüreğinizin sığdığı kadar sevgilere…
Bak işte bu yıl, yeni bir yıl.
Yine okullar açılıyor. Yeni olması dileğiyle…
