Asr-ı Saadetten sonra islam, yaşanmadan hep söz ile anlatıla geldi. İslam yaşanmadan sadece söylemde kaldığı için de İslam âlemi bugün bu tefrika ve zillet içindedir. Ne zaman ki müslümanlar kardeşlik hukukunu bireysel veya ulusal haklara feda etti, İslam âlemi acılara gark oldu.
Kıblesi bir, kitabı ve peygamberi bir olan Müslümanlar birleşmedikçe, İslam âlemine uzatılmayan bir’LEŞ’miş milletlerin eline mahkûm olma zilletine devam edecektir. Ortadoğu halkları olarak yeni bir Medine sözleşmesine muhtacız. Zira mazide olduğu gibi bu coğrafyada yeni bir Medine ve yeni bir medine sözleşmesi formatı ile ancak toplumlar ve halklar arası bir mutabakat sağlanabilir ve İslam coğrafyasında akan bu kardeşkanının dökülmesi engellenebilir.
Vicdanın sesi bir tür “vahiydir”. Vicdanı ölen kişi vahiysiz kalır! Günümüz insanı gibi var olan vahiyden de anlamaz hale gelir.
Ancak kendini müslüman olarak tanımlamaya başlayan ve sözde kalmamak kaydıyla öylesi bir düşünceye özde sahip olmak için çabalayan bireyler, birliği ve dirliği bozan, hayatı daraltan ve yaşanmaz kılan aşiret ve ulus algısı ve anlayışından kurtulmayı başarabilir.
Müslüman, veren aklın alan akıldan daha hayırlı olduğunun farkına varan ve bu doğrultuda davranmaya gayret edendir. Müslüman, aklını kullanan ve olayları-gelişmeleri sorgulayandır. Aklı ve heva ile hevesi birbirinden ayırt edebilendir.
Kavgada olmayanlar ve savaşta bedel ödemeyenler, sıra söze gelince aslan kesiliyor. Ortadoğu’da kendilerine bir zemin devşirmek niyetiyle birbirine düşürdüğü tarafları barıştırma çabasında görünenlere rağmen barış ve uzlaşıya EVET ama keşke başta karıştırmasalardı ve Ortadoğu halkları olarak bizler bu fitnecilere aldanmasaydık! Ortadoğu’yu karıştıranlar, şimdi de barıştırma rolüne soyunmuşlar ve bunun üzerinden bir şeyler devşirme arayışındalar. Halklar bu büyük oyunu görmeli ve bu oyunu bozmak için de artık hukuk içinde kalmak suretiyle demokratik tepkilerini “yönetenlere” göstermelidirler!
Derdinizi dert edinmeyen; dost değildir!
Ortadoğu halkları, temelleri geçiştirme, günü kurtarma, aldatma ve sahte kardeşlik anlayışı üzerine kurgulanan politikalardan çok çekti! Halka inmeyi başaramayan hiçbir düşünce-ideoloji ve hareket dünyaya mal olmaz! Ortadoğu’da barışı ve huzuru egemen kılmak için önce 77 milyon ile barışmayı başarmak gerekir.
Umarım ki uçan umut, emek ve barışma şansı olmaz; kin, nefret ve haset olur!
Toplum veya halk olarak yaşanan menfi ve menfur gelişmelerden kendinize pay çıkarmasanız, ne ilerler ne de çözüme ulaşırsınız. İnsanlığın yakılıp viran edilmesinde sadece zalimler değil, zulüm işlenirken sessiz kalanlar da sorumludur! Hepimiz sorumluyuz.
Bu bağlamda artık Kürdlerin, Türklerin, Arapların, Sünni ve Alevilerin ve diğer tüm etnik ve mezhep gruplarının birbirini yok saymadan ve birbirine hakaret etmeden birbiriyle tartışmayı becerebilmelerinin ve birbirini eleştirebilmelerinin zamanı gelmiştir.
Ortadoğuda yaşanan bu vahşetten kurtulmamız için önce diyalog, önce müzakere! Ama nasıl bir diyalog ve müzakere?
İnsan merkezli ve herkese eşit olacak hakları içeren “Kardeşlik Hukuku” eksenli bir diyalog ve müzakere! Zira unutmamalıyız ki aynı bizler gibi Habil ve Kabil de kardeşti. Kardeşliğimizin de onların kardeşliği gibi neticelenmemesi adına o neticeye sebep olan huylardan kaçınmalıyız. Tarihte Habeşîyi, Farisîyi, Kürdîyi, Rumiyî ve diğerlerini birleştiren faktör buydu!
Şayet böylesi prensiplere dayalı bir diyalog ve müzakere sağlayamazsak; bu coğrafyada sadece Kürtler Türkleri, Türkler Kürtleri, Araplar Türkleri veya Farsları öldürmekle kalmayacak, Kürtler Kürtleri, Araplar Arapları, Farslar Farsları ve Türkler Türkleri öldürmeye başlayacaktır. Bununla beraber bu coğrafyanın kadim halkları olan bizler, kendi sorunlarımıza çare ve çözüm bulamazsak kimse bize çözüm sunmaz ve halimize acımaz!
{ MB. Hedbi } 31.10.2014 İstanbul
