Yaşadıkça

Bu gün içimde o kadar bir hüzün var ki sorma gitsin. Sebebini bende bilmiyorum.

Bir yandan kaybettiklerime üzülürken, bir yandan da bundan sonra ne yapmalıyım diye düşünüyorum. Geçen günleri bir film şeridi gibi geçiriyorum gözümün önünden. Adına merhamet deyin, iyi niyet deyin ne derseniz deyin işte kaybettiklerim hep bu yüzdendir.

İçimdeki bütün umutların kaybolup gittiğini düşünüyorum bazı günler. Uğruna çok şeyleri feda ettiğiniz, ayrı, gayrı düşünmediğimiz derdini dert bildiğimiz insanların bile dara düştüğünde yüz çevirdiklerini görüyorum.

Böyle olmamalı acaba ben mi hata yapıyorum diye düşünüyorum, kendimde bulduğum bir hata da göremiyorum.

Fakat kaybettim belki ama pek çok tecrübe edindiğimin de farkındayım. İnsanların ikiyüzlülüğünü sahteliğini, iyi gün dostu olduklarını görebildim. Diyeceksiniz ki kaybettiklerinin yanın da elde ettiğin nedir?

Siz kendinize göre haklısınız ama benim için çok önemlidir. Hayatımda mevcutla mutlu olmayı, buhranlı günlerimde yaratana sığınmayı, en güzeli de sabırlı olmayı bildim ben.

İçine düştüğüm bütün sıkıntılardan çıkacak bir çözüm çıktı her seferinde karşıma. Şükrettim asla isyan etmedim.

Çok merhametli ya da insancıl olduğumdan mı kaybettim bunu çok sordum kendime, bulabildiğim cevap şu oldu hep.

Eğer şu anından memnunsan neyi nasıl kaybettiğin önemli değil. Kazandıkların sana yeter. Kazanmanın adı bana göre her zaman para pul ya da şan, şöhret değil.

Böyle bir düşüncenin peşinde de olmadım hiç. Bana göre gönül kazanmak ve bundan haz duymak daha önemli idi ve ben hep buna değer verdim.

Dünya malının dünya da kalacağına göre gereğinden fazla aç gözlülüğe, tamaha ve hırsa hiç gerek yok bence.

Muhannete muhtaç olmadan geçimini sürdürebiliyorsan bu yeterlidir. Olaylara bir insan mantığı ile baktığımız da, bazen çok şeye ihtiyacımız olur belki de her zamankinden daha fazla ihtiyaç duyarız, ona sahip olmak için.

Sahip oluruz ya da olamayız ama yine yaşıyoruz ve yine gün akşam oluyordur. İçimize düşen endişe ve huzursuzluk belli bir zamandan sonra geçecek yerini kararlılığa ve ferahlılığa bırakacaktır. Hani hep deriz ya zaman her şeyin ilacıdır diye evet zaman pek çok şeye ilaç olabiliyor.

Onsuz yapamam dediğimiz günlerin yerini dolduran birçok unsurlar çıkıyor, onlarla teselli edebiliyoruz kendimizi. Zaman olmuş gözyaşlarımız içimize akmıştır belli etmemişizdir kimseye, zaman olur dost diyebildiklerimizin yanımızda olmamalarını hissettirmeyiz başkalarına. Hatta konusu açıldığında en güzel duygularımızla geçiştirmeye çalışırız. Hep iyiden güzelden bahsederiz onların hakkında.

Bu anlattıklarımızın hepsi nimetlerine dalıp çok şeyi unuttuğumuz, fani bir yaşam sürdüğümüz bu dünyanın bir oyunudur üzerimiz de. Bizler bu oyuna o kadar dalmışız ki etrafımızda neler olduğunun farkında bile olmayız.

Okuduğumuz bir ilan ya da aldığımız bir telefon la sarsılır bedenimiz derin bir düşünceye dalarız o an, evet oda bir zamanlar benim gibi çabalamakta idi ama bak ne götürdü gittiği yere demek bile gelmez içimizden.

O anı atlattığımızda her şey başa döner yeniden. Evet, yaşam böyle, gerekleri bu, ne yapmalıyız diyeceksiniz belki de sizde haklısınız. Fakat bu kadarda dünya nimetlerine değer vermek, dün yaşadıklarımızı unutmak, en çok ihtiyaç duyulacak zaman vefasız olmak anlamsız değimli sizce.