Ya Parfüm Kokan Pamuklara Bit Düşseydi?

Pazar gününden beri kilitlendim.

Beni, ben bile çözemem bu günlerde… Takıldım kaldım, nutkum tutuldu.

Babalar gününde Ankara’da sesini bile duyamadığım babama mı yanayım derken sıra sıra dizili aslanlarımızın kırmızı beyaz bayraklara sarılı naaşlarını izlerken gözlerim seğirdi hep. Anladım ki göz seğirmesi çok psikolojik!

Öfkeyse öfke arkadaş!…

Sakin olamam ben öfkeliyim artık.

Şehit düşen Yavrularımızın, doğumundan bu yaşa, hiç yakışmadıkları dünyada sanki çok yaşamışlar gibi ebedi istirahatlarına gidişleri için masa üzerlerine dizilişleri şu ana kadar, tek tek kim oldukları anlatılırken gözlükle kalan karizma Başbakanımızın, konuşması sırasındaki gözlüğünü çıkarışı nedense çok dokundu bana.

Bu kez acziyet ifade eden sözleri söylemedi: “Askerlik yan gelip yatma yeri değil”… O da üzgündü zahir! Yoksa o yürekleri kan ağlayan analara- babalara hakaret gelen içlerinde bir yara oluşturan sözlerini düzeltmenin tam zamanıydı. Evet, burada bu söz geçerliydi ama faklı anlamda.

“Siz askersiniz aslanlarım kalkın musalla taşından, askerlik burada böylecene bu göklerde dalgalanması gereken bayrakların altında yatma yeri değil kalkın yavrularım…”demeliydi.

Ağrıma gidiyor benim bir ana olarak.

Hep ortaya ilgiyi başka şeye çekerek belki de halkı galeyana gelmesini engelleyen bir şey çıkar ya…

Yine konuştu önceden “PKK’ birilerine taşeronluk yaptığını biliyorum gibi bişey söylemişti ya ne olduğunu anlayamadığım, o geldi aklıma… PKK sadece Türkiye içinde bir terör örgütü olmaktan çıkmış, ülkemiz üzerine sinsi emelleri olan yabancı devletlerin desteğinde taşeron bir örgüt konumuna mı gelmiş?

Ha o zaman durum başka, her şey düzelebilir. Sakin bir nefes alalım madamında mı oldu bu sözcükler de…

Kişiler ve ne yaptıkları tespit edildiğine göre, halka da duyurulduğuna göre açıklanacak mı ki? PKK’lının hakkından gelecek mi bu bilişlik?

Yine halkı önemli zamanlarda durdurma taktiği mi? Yoksa yine koyun gütme taktiği mi?

Ben Pazar günü canlı yayını izlerken adeta oradaydım herkes gibi. Konuşulanları duyarken dizlerimin bağı çözüldü. Yine eskisi gibi salya sümük ağladım ama bu kez artık öfkedeyim dedim ya…

Dikkatimi kameraya takılanların yüzlerini izlemeye yöneltmeye zorladım.

Kimi çok etkilendi ağladı sanırım inkâr etmeyelim, gözünün yaşını sildiğinden öyle sandım ya da. Dediğim gibi başbakanımın o meşhur etkileyici göz teması olan bakışlarını göremedim gözlüğünden.

Başbuğ’un ayakta zor durduğu ve hıçkırarak ağlamamak için zorlandığını çok iyi hissediyordum.

Belli edemiyorlar fazla belli etseler o içerde vakit dolduran üst subaylar gibi olabilir akıbetleri de. Ordu kuşatmasından ve çökertmesinden sonra bakanımızın suçu askeriyeye atması;

Terörle mücadele de büyük tecrübeye sahip profesyonel timlerin yerine PKK’larla savaşmak, mecburi vatan hizmeti yapmak zorunda olan Mehmetçiğe havale edilmişti ya… Haklılar hesabı da onlar verecek hem de kanlarıyla.

Bakanımızın sözü kumandanlara: “hesap verin nerdeydiniz?”

Nerde olacaklar çökertmeyi oynuyorlar…

Ne derseniz deyin kızmaya hakkım var bir vatandaş olarak. Bu dengesizlik ve farklı ilgi çekmeler bana Türk Milletiyle alay gibi geliyor.

Bir toplantıda konuşmacı olarak kürsüye çıkan başbakanın eşine ne demeli; “Biz biliriz beklemeleri, biz biliriz…” Diye en etkileyici ses tonuyla ahkâm keserken daha da kilitlendim ben…

Neyi bilirmiş, neyi anlarmış? Sorarım.

O parfümlü pamuklara sarıp gönderdiği oğlunun bir ay bile yapmadığı asker yolunu beklemekten mi bahsediyor acaba?

Evet olabilir.

Haklı “Ya asker ocağındaki aslan gibi oğlunu sardığı Parfüm kokan Pamuklara Bit düşseydi?”

 Vakit gelmeli artık! Ama ne vakti?

Tanyeri ağaran sabah vakti.Hani güneşin en parlak, en muhteşem yedi rengini yedi tepelere saldığı vakit!..

Barışın olduğu, yalnız alkanların aktığı değil, her canlının vadesinin Yaratandan geldiği vakit!

Gelmeli artık, doğmalı güneş…

Sevgiyle beklemeli Millet, hemen doğmalı o Güneş.