Her kamil insanın bir hikayesi vardır… İbrahim Edhem hazretlerinin de böylesi bir hikayesi vardır ki bize de ondan nasiplenmek düşer…İbrahim Edhem (K.s) der ki:
– Bir gün Beyt-i Mukddes mescidinde yatsıdan sonra vardım ve hasırlar içerisine sarılarak o geceyi orada geçirmek diledim. Gece yarısı olunca, mescidin kapısı açıldı, içeri bir pir girdi. Mihraba geçti, iki re’kat namaz kıldı, döndü. O sırada kırk kişi daha geldi. Onlardan biri, benim orada hasırlar içinde yattığımı sezdi. Derhal pir hazretleri: O İbrahim oğludur, diye keramet, izhar buyurdu ve ilave ederek:
– İbrahim Edhem kırk gündür kıldığı namazda huzur bulamıyor.
Bu sözü duyunca hasırların içinden çıktım. Pirin huzuruna gelerek selam verdim ve:
– Evet efendim, sözünüz doğrudur. Yalnız bu huzursuzluğumun sebebi nedir bilmiyorum. Lütfen bana izah buyurunuz, dedim.
Pir hazretleri gülümseyerek:
– Sen falan gün falan yerden hurma alırken bir hurman yere düştü. O hurmayı senindir zanniyle/şüphesiyle aldın; sonra yedin. O hurma senin değil; satıcının idi. İşte o günden beri manevi huzursuzluğun ve namazdan zevk almayışın ve yoldan geri kalışın hep bundandır, dedi.
Sabahleyin koştum, hurma satıcısını buldum, helallik istedim. Satıcı bu hali görünce derhal bir nara attı. Helal etti ve kendisi de uyanarak büyük bir adam oldu…
Şüpheli bir hurmayı yiyen kişi bu hale düşmüş ise ya kati haramları yiyeyenlerin hali nice olur?
GÜNÜN SÖZÜ: İmanınızın iktidarını sağlayacak ve kuvvetlendirecek olan takvaya önem veriniz.
