SONBAHARDA HALLERİM
Sonbahar denmiş denmesine de
Ben her sonbaharda yeniden canlanır
Kanatlanırım duygularımda
Kışın karı delerek
Baharı müjdeleyen kardelen misali
Türlü renklere bürünmüş ağaçlarla
Yere düşen toprağa karışan her yaprakta
Doğayı boyayan emsalsiz renklerin
Muhteşem bakışlarında
Boynu bükük öksüzlerin
Hakkı yenen emekçilerin
Tanımsız umutlarla dualara duran
Anaların, babaların, evlatların
Cayır cayır yanarak
Yangınlara kurban gitmiş canların
Ve yaşam sebebim tüm doğanın
Haykırışlarına gebe varlığımla
Yepyeni doğuşlarla
Dolar taşar varlığım
Kelebek uçuşlarla sarılırım
Delicesine yeniden umutlarıma
Umut bahar hoş geldin dünyama
Bak! Nasıl coşuyorum gelişinle
Ülkemin taşında toprağında
Küçülüyor yeryüzü zihnimde
Kısaca tümden doğa
İnsanı, hayvanı, bitkisi
Dağı-taşı toprağıyla
Sımsıcak ısıtıyor
Tepeden tırnağa içimi dışımı
Başaracağız diyorum inançla
Kim bilir daha nice canlar var
İyiye, güzele, doğruya hasret!
Sonbaharın müjdeleriyle
Şükrediyorum yerden göklere
Şükran Günay’dan
Şükranca
Fotoğraf ve şiir: Şükran Günay























