Siyaset, yani Politika denildiği zaman, kimimize göre “Üç kağıtçılık” kimimize göre, herşeyden önce bir yönetme sanatı, devlet yönetimini veya kontrolünü ele geçirmek ile elde tutma bilgisi, kimimize göre de; Bireyler ve gruplar arasındaki ilişkiler karmaşasının bir toplamı ile devlet organlarının uygulanabilir icraat ve genel amaçlarını ana hatlarıyla açıklayan yüksek düzeyli planlar olduğu söylenir.
Peki, siyasilerden memnun musunuz? Diye sorsam, hemen gruplar arasından farklı argümanlarda sesler, demokrasinin gereği çıkacaktır. Çıkmalıdır da… Eğer “Memnun değilim” yanıtını verdiyseniz, o zaman size bu konuda bir fikrim olacak. Gelin bizim siyasetçilerle, istifaların gündemde olduğu “İngiliz Siyasetçileri”ni fazla değil, bir günlüğüne de olsa yerlerini değiştirelim!…
Hemen, öyle şey olur mu? Diyenleriniz olmuştur. Neden olmasın ki!.. Milyon dolarları vererek takımlarımızın başına Teknik Direktör getirmiyor muyuz? Bakınız Türk Telekom’un başında ve yabancılara satılan diğer kuruluşlarımızın başında kimlerin olduğunu zannediyorsunuz? Şunun şurasında bir gün dedik! İkinci gün herkes yine yerinde olacak! İşin şakası da, onlar buraya gelse neler olur, bizimkiler oraya gitse neler olur? Tahmin edebiliyor musunuz?
Haydi gözünüz aydın! Ülkemizde 314 kişiye bir polis düşüyor. Biraz daha gayret edersek, yek de yek olacak!… Avrupa’da bir kişiye 250 polis düştüğü bir ortamda, bu rakam bize yetmez, dimi?
Neden mi?
Çünkü, “ Barış” tan çok uzağız da ondan. Bakınız İngiliz “The Ekonomist Dergisi” nin hazırladığı ve 144 ülkeyi kapsayan “ Küresel Barış Endeksi”ne göre, altı basamak düşerek, 121. sırada yer aldık. Allah’a şükürler olsun Yeni Zelanda’nın İzlanda’dan kaptığı birincilikte, hiç olmazsa Somali, Afganistan, Irak ve İsrail’i geçmişiz.
Peki bu endeks, neye göre hazırlanıyor dersiniz?
Siyasi İstikrar, Savaş, İnsan Hakları, Basın Özgürlüğü, Cinayetlerin Oranları, Askeri Harcamalar, Uluslar arası ilişkiler ve Terörün Tehdidi gibi, toplam 23 kritere göre sıralanıyor.
Haydar ve Biber gazı…
Hani küçükken çocukluğumuzda yaramazlık yaptığımızda, büyüklerimiz “Ağzına biber sürerim!” derler ya, işte o biberler şimdilerde ağzımızdan girip, gözlerimizden yaşararak çıktı! İşte sonuç, “Küresel Barışta” Dünya 121. liği. Sonuca bakılacak olursa, sanırım bu işi, ya bizim siyasiler beceremiyor, ya da bizlerde bir anormallik var!
Uluslar arası İlişkilerde, gelecek senelerdeki kriterlerde puan toplamak adına, Yeni Zelanda veya İzlanda’ya bir uğrasak mı?
Belki de ders alacağımız mutluluğun ve barışın sihirli formülünü onlarda buluruz.
Ne dersiniz?
Sevgiyle ve barışça kalın…
