Dün kızımla sınav öncesi bahçede konuşuyoruz.
Kızın biri ağlamaklı yanımıza doğru geldi
Hayırdır ne oldu kızım dedim beni sınava almıyorlar abla dedi.
Niye diye sorduğumda; kulağımdaki piercingler yüzünden deyince
Güvenlik kadın atıldı;
Çocuklar siz de bir garipsiniz bugün sınava gireceğinizi bile bile o küpeleri niye çıkarmadın ki diye kızı azarladı.
Etrafımdaki bir grup insan da güvenlik görevlisini onayladı.
Zaten ağlamak üzere olan kız ağlamaya başladı.
Ben çalışıyorum, çıkarttırmak için hiç vaktim olmadı, yargılamadan önce keşke sorsanız falan dedi.
Gel bakayım ben çıkarabilir miyim deyip biraz uğraştım olmadı.
Hiçbir şekilde vidalar açılmıyor.
Sınavın başlamasına yirmi dakika falan var.
Kendimi okul bahçesinden dışarı attım deli gibi sağa sola bakıyorum ne yapabilirim diye.
İstemsizce koşmaya başladım bir yandan da sağdaki soldaki dükkanlara bakıyorum belki açık nalbur, kerpeten falan bulup keserim diye.
2-3 dakika yürüdükten sonra oto ekspertiz gördüm, kapısı açıktı.
Tanımadığı insanlarla konuşmaktan imtina eden ben düşünmeden içeri daldım.
Kimse yok mu deyince,
Büyük ve hurda aracın arkasından biri çıktı buyur abla dedi.
Bana acil kerpeten tarzı keskin bir şeyler lazım dedim.
Kızcağızın birini sınavı almıyorlar piercinglerini çıkaracağım.
Siz getirin ben hallederim deyince yaşadığım mutluluğu tarif edemem.
Boy ve kilo olarak neredeyse iki katım olan kızı kolundan tuttuğum gibi bütün öğrencilerin şaşkın bakışları arasında birkaç dakika ötedeki ekspertize götürdüm.
Adam küpeleri tek tek kesip çıkarırken benim içimden de çaresizlik içinde kıvranıp çözüm bulamadığım birçok şey çıktı sanki.
Kızın okul kapısından içeri girerken dolan gözlerini ve minnet dolu bakışlarını hiç unutmayacağım.
Çözüm bulmak yerine yargılamayı, henüz 16 yaşındaki bir çocuğun yanlışını yanlışla düzeltmeyi seçen okul çalışanlarını da ….
