FaceBook ve WHATSAPP gibi internette bulunan kanallar zaman zamanbüyük yaraları neşterlemekte, karamsarlhık sonsuz hedefine kadar yaklaşmaktadır.
İster/istemez bizde kendimizi bu mesajlar arasında buluyor, zaman zaman cevaplar vermeye gayret ediyoruz. Mesajlarda zaman içinde bazen dozu kaçırarak,belki igönül de kırmış oluyoruz. Ancak; zihniyet bozukluğu olan çok sayıda kimsenin yazdıklarına haklı olarak sivri ifadeler kullanmak zorunda kalıyoruz…
Eylül Ayı içinde, İsmail Kumbuzoğlu’nun bir mesajı düştü .
Haklı bir yarayı neşterleyen, karamsarlık sonsuzuna hedeflenen bu mesaj aynen şöyle:
SESİMİ DUYAN VAR MI?
HEY…!
KİMSE YOK MU? YANGIN VAR…!
İMDAAAT…!!!!!
Allah aşkına…
Şu çocuklarımıza Matematik,Türkçe,Fizik,Kimya öğretmeden önce;
(bunları da bilmiyorlar ya)
Ahlak öğretin.
Utanmayı Öğretin.
Saygıyı-sevgiyi öğretin.
Yerlere tükürmemeyi,yerlere çöp atmamayı,çevreyi korumayı,
Tuvaleti kullanmayı,
Toplu ve ortak alanları koruyup,düzenli kullanmayı öğretin.
İnsanlığı öğretin.
***
Bu saydıklarım;Orman Yangınları kadar tehlikeli değil mi?
Gençlik perişan halde.
Canavarlaşmaya doğru hızla ilerliyor.
Birer potansiyel suç makinesi halinde olan çocuklar görüyorum.
Yetersiz anne-babalar görüyorum.
Sadece sınıfa giren sembolik ve
Mesleki formasyonu sıfır olan,
HER YÖNÜYLE YETERSİZ
Sözde öğretmenler görüyorum.
***
Ey devlet yetkilileri:
Şu Öğretmenlik mesleğinin çıtasını yükseltmedikçe;
Bu memleket asla iflah olmayacaktır.
Sizin akıllı tahtalarınız,
Modern sınıflarınız,
Her ilde üniversiteleriniz, Alet edevatlarınız,
Tek başına asla işe yaramayacaktır.
***
Bu gidişle sizler;
Diken sulamaya devam edeceksiniz,
Kalitesiz insan yığınları ile,
Vatan hainleri,satılmış marabalar,ülkemizin baş belaları daha çok çoğalacak.
Bu kanamayı durdurun.
***
25 yıl öğretmenlik yapmış bir eğitimci olarak,
Diyorum ki:
Biliyorum,200 yıllık bir kokuşmuşluk var önünüzde.
Bu iş uzun vadeli ve zor bir mesele.
Lâkin imkansız değil.
25 yıllık emekli bir eğitimci sıfatiyle acı da olsa bile haksız değil… Ayni şikayet, karamsarlık da deseniz de inanan ve mayaya/davaya bağlı kimseler aynen böyle düşünürler, yürekleri yanar, göz yaşları akar.
Aslında büyük bir yangın var… Değerleri kaybetme, imanların zedelendiği, hastalandığı, Korona virüsünden daha tehlikeli bir yangın.. Bela, musibet ve komada olan bir yangın…
Diken sulamaya devam edilirse, gül yeşermesi beklemeyin…
Bu arada YANGIN VAR isimli Oratoryomu okumanısı tavsiye ederim.
Nesli bu hale getiren yetişkinler, gençlerimiz, eğitim sistemimiz, Millet/ Üümmet olarak duyarsızlığımız belli… sahte bir Atatürkçülük, bilmem hangi milliyetçilik, laiklik, demokrasi, siyaset ve içi oyulan din anlayışı bizi ne hale getirdi, nereye gidiyoruz?…
Tevhit esasına, Kur’an ve Sünnet ahkâmına göre konuşan, yazanlara “Sivri, Çağdışı, Medeniyetsiz, vesair etiket ve yaftası” ile karalamak toplumda geçerli hale geldi, ağızlarda pelesenk…
Akıllı ve imanlı olan herkesin söylediği, yazdığı ölçülerde ben de tekrar etmek istiyorum.
Kurtuluş İslam da ve Kur’an/Sünnet ahkâmını yaşamakta olur. Yoksa feryatlar, şikayet ve karamsarlık bitmez. Kıyamet sabahına kadar uyumak ve gaflet devam eder.
Anlayanlar için bir şiirimle yazımı noktalayayım.
YANGIN VAR!
Hâzân vurdu vîrân bağlar, erguvanda yangın var!
Göçtü Bülbül kalmadı gül, Gülistanda yangın var!
Eşrefoğlu yandı suda, Mecnun düştü çöllere,
Ferhat/ Kamber/Emrah/Kerem/Aslıhan’da yangın var!
Hep ağlatıp güldürmeyen, Mûzdârib-i Mahzûnu,
Olmuş iken ihtirasın, bencilliğin mahkûmu,
Ne yetimi, ne fakiri, ne düşünür mazlûmu.
Hiç mi hatırlamaz bedbaht, bu cihanda yangın var!
Aldanıp ta güvenme Sen,Kardeşine, Orduna,
Adın, sanın, eserin ne, ne bıraktın ardına?
Nefis Şeytan odun taşır, ol Cehennem Yurduna,
Bilmez gafil öyle sanar, ol nirânda yangın var!
Her zevâlin kemâli var, her kemâlin zevâli,
Kimler senden dâvâcıdır, sen kimlerle dâvâlı ?
Gayet müşkül durumdadır, Merdoğlu’nun ahvâli
Azrail vurmuş pençesin, tatlı canda yangın var!
12.05.2020 ÂŞIK M.MERTOĞLU (FACEBOOK’TAN)
“BENDEYÂR” EKOLÜ İLE, VERDİĞİ İLHAMLA.
Hâzân varsa vîrân Bağ,Bülbül için yangın var!
Zaman geçti duymaz Çağ, Gülistan ona diyar.
Yol vermeyen Yüce dağ, Âşığa olur mîyâr,
Eşrefoğlu ciğer yağ, temelde olan envâr,
FERHAT/KEREM/ASLIHAN, NİCE CANDA YANGIN VAR!
Mecnun düştü çöllere, Ferhat dağları deldi.
Bülbül kondu güllere, Goncaya haber verdi.
Pencerede tüllere, ışık murada erdi.
Bahçede sümbüllere, Bağban önüne serdi.
AĞLATMAYIN YOLCUYU, YUNUS HANDA YANGIN VAR!
Zâlim elinde kamçı, Adem Nefsine mahkûm.
Çadıra düşmez damçı, adalet kime maznûn?
Nerde kaldı kervâncı, bekliyor onu mazlûm.
Gönüllerde bin sancı, Yetimle/Fakir meskûm.
“KAOS ASRI” DİYORLAR, TÜM CİHAN’DA YANGIN VAR!
Aldanma Ağyârlara, ihtiras seni bekler,
Kar yağmıyor dağlara, yaşlılar hep emekler,
Kıran düştü Bağlara, rağbet şimdi şebekler.
Ölü ile sağlara, Dua eder bebekler.
ŞEYTAN’IN ARKADAŞI, ÂSÎL KANDA YANGIN VAR!
Cennet ile Cehennem, yaratıldı Kul için.
Duvarı öldürür Nem, sağlam binayı seçin.
Yaşantımız hep Görkem, binlerce soru niçin?
KEMÂLİ diyor ki hem, Ecel-i Şerbet için.
KIYAMET KAPISINDA, ŞÖHRET/ŞANDA YANGIN VAR!
