Ey insanoğlu unuttun! Dünya bir gölgelikti, oysa yolcu olduğunu unuttun. Yolunun buradan geçtiğini ve sadece yolcu olduğunu unuttun. Yapman gerekenler vardı. Burası imtihan yeriydi, seyr-ü sefaya dalıp ahiretini unuttun. Rabbine verdiğin sözün vardı. Dünya kelamı konuşmaktan o sözünü unuttun. Ne de çok unuttuk. Rabbim bizi unutmasın dostlarım… Gece örtüğü karanlığı sabah gözümüzden kaldırıp aydınlığı versin, aydınlığı gören gözlerimiz, fikirlerimizi ve aklımızı aydınlık kılsın ki anılarımız taze kalsın, günü gün gibi yaşayalım…
Sabah sır/daşım aynaya döndüm ikinci kez bir daha baktım bu sabah; sanki unuttuğum bir şey varmış gibiydi. Bakınca ikinci kez gördüm, geride durup duruyordu anılarım, el sallıyordu ayanın sırları içinden…
Günaydın dedim; “ANILARIM” yine taptaze duruyorsunuz, ilk gün ki gibi…
Ve sana da Günaydın doğan güneş… Gökyüzünde yalnızsın benim gibi…
Günaydın; ayrılıklar, sevdiklerinden uzaklarda olan insanlar, uçan kuşlar haber var mı uzak diyarlardan…
Günaydın; dost bildiklerim ve de bilmediklerim…
Haydi sana da Günaydın umarsız hayat, hala yaşama imkânı verdiğin için bu günde bana…
Günaydın mutluluklar, kahkahalar, sahipsiz değilsiniz…
Günaydın; yoncalar, günaydın papatyalar, bir seviyor bir sevmiyorlar____ GÜNAYDIN___ her gün gibi bugünde___ GÜNAYDIN___ Ve bu sabah bir değil iki kez bakın aynaya, belki sizi çok sevip göremeyen biri vardır. Bu sabah bir değil iki lokma yiyin ekmeğinizi, belki sizin sevginizden yeyip içmekten kesilen biri vardır. Bu sabah erken çıkın evden, belki geçeceğiniz yolda, bir an olsun sizi görmek için bekleyen biri vardır.
Bu sabah gerçekten sevdiklerinizi düşünün, alışmaya çalışan vardır belki yokluğunuza…
Bakın yepyeni bir hafta başladı, uyanın… Dünün acıları dünde kaldı ve halâ nefes alıyoruz… Çalışmalı, üretmeli tüm insanlar için… Ve vazgeçmemeli umut etmekten…
Haydi, kalkın uyanın, bir gülüş savurun etrafınıza kıskansın güneş… Uyanmak ve silkelenmek zamanıdır sabah, en koyu gecenin ardından…
Hepinize / yeni haftanın yepyeni günlerinde / güzel, mutlu ve sağlıklı olmanız dileğiyle / sevgilerimi uçurdum yüreğimden yüreklerinize…
Ve diledim ki yüreğimden, bu sabah aynada kendime bakıp, önce kendime günaydın dedikten sonra… Sizlere… Bu yeni haftanın… Yeni günleri de… Bir dolu mavi umut, apaydınlık bir ışık, sevinç dolu mutluluk, neşe saçan sağlık, sevgi taşan bir yürekle, sevdiklerinizle, gönlünüzce geçsin…
Sevgi dedik diyoruz her sabah; peki dostlar hatırlayanınız var mı?
Sevgi neydi?
Sevgi incitmemekti, sevdiğine kıyamamaktı, yüreğinde hissetmekti…
Yunus Emre’nin ilahi aşkla söylediği söz…
‘’Yaratılanı severim, Yaradan’dan ötürü ‘’
Yaradan’ın yarattığı her şeye, hoşgörüyle, sevgiyle bakılmasını tavsiye ediyor Yunus…
Konu hassas… Malum sevgi olunca… Sevginin kaynağı Rabbimiz.. Kaynağına sevgi göstermedikçe; birbirimize ve diğer tüm yaratılmışlara sevgi göstermemiz imkânsız… Sadece seviyor zannederiz o kadar… O da üç gün sonra biter…
Ve bu sabah herkese günaydın deyin sevgiyle ama dolu bir sevgiyle, varlığınızdan da mutlu olanlar sizinle başlasın ki güne, sevgi ve mutluluk hep yanı başınızda olsun…
Sevgi ve dostluk adına bu günü ve gelecek günlerinizi öyle güzel yaşayın ki mutluluk adına, ömür kitabında ki en güzel öykü olsun. Ve nice güzel öyküler sizin olsun.
Sevgiyle, sevdiklerinizle tüm kirlenmişliklerden uzak, mutlu gülen bir yüzle, sevin, sevilin, hayat sevince güzel ve diyelim her bir cümleye; atalarımızdan emanet aldığımız bu Vatanın sahipleri yalnızca bu Vatanı karşılıksız seve bilenlerdir…
Mutlu ve umutlu, acısız, gözyaşsız günler dilerim. Gönül soframdan gönül sofranıza muhabbet olsun, gecenizden doğan sabahınıza selam olsun…
