Komşuluk Şereflikoçhisar’ın simgelerinden birisidir. Gelenekler arasında olan, “Komşu Tabağı Günü” her yıl aralık ayında kutlanıyor.
“Mümkünse annem tabağı hemen rica etti.” komşu tabağı ile birlikte en çok kullanılan tümcedir.
Komşuluk ne güzeldir. Kan bağından daha ötedir. Yaptığın yemek boğazından geçmez. Bu pay komşumun dersin. Özenle tabağa koyarsın. Üzeri naif bir peçete ile örtülür ve kapı tıklanır. Tabak uzatılır. Karşılıklı gülümseyen yüzler ve ışıltılı gözler o anda paylaşmanın mutluluğu, komşu kapısında yaşanır.
Özellikle kandil, bayram, aşure günü gibi günlerde tabaklar komşu yollarına düşer. Bazen unutulur. Mutfaktaki diğer komşu tabaklarının yanında yerini alır. Unutulma olasılığı karşısında “Mümkünse annem tabağı hemen rica etti.” denir. Az olduğu için tadından yenmeyen bitmesi hiç istenmeyen yemektir. Bazen komşuyu sıkıntıya sokmamak adına tabak geri istenir. Fakat “boş göndermek olmaz.” diye verilmez komşu tabağı. Komşuluk ne içindir?
Komşu tabağının bir özelliği de evde kullanılmaz. Mutfağın bir köşesinde konuktur. Ne zaman mis gibi bir ev işi tatlı veya hamur mamulü yiyecekleri konulur, işte o zaman evine döner bizim komşu tabağı.
Aynı yemekten evimizde bulunsa da komşudan gelen yemek her zaman daha tatlıdır.
Bazen içine meyve konularak iade edilir. Ya da bisküviler kurtarıcısıdır komşu tabağının.
“Komşuda pişer, bize de düşer.” atasözü ile gerçek anlamda bağlantılıdır. Bu anlamlı gün sadece yaşam alanı yakınlığı var diye değil. Komşunun, hayatında ne kadar önemli bir parça olduğunu da anlarsın.
Dünyanın her yerinde, değişmez tek bir kuralı olan ilişki komşuluktur. Günümüzde kentler kalabalık. Komşuluk özlenen bir kavram. Teknoloji baş döndürücü bir hızla evimizde, cebimizde. İnternet, kültür, insan ilişkileri artık tamamen teknolojinin emrettiği, gibi şekillense de geçen hafta eve geldiğimde, müziğin sesini açtım. İşte o anda bir kaç kez kapı çaldı. Gelen alt kattaki komşum Alev hanımdı. Elindeki kısır tabağını bana doğru uzattı. “Sarımsak koymadım. Soğanı da çok az koydum. Seversin diye dereotu kattım, afiyetle ye.” dedikten sonra yanında ayran içmem gerektiğini de hatırlatıp evine döndü. Komşu tabağı, mutfakta tabaklarımla birkaç gün geçirdi. Şereflikoçhisar’dan ablamın getirdiği tahinli pideyi tabağa koydum. Biraz da tulum peyniri. Komşumun kapısını tıkladım. Tabağı uzattım. Tahinli pide, tulum peyniri uyum içinde ellerimden komşunun ellerine kaydı. “ Çay ile afiyet olsun. ”dedim.
İyi komşu, candan da ötedir. Gün olur, kurabiye yapmak için çok az una ihtiyacı vardır. Verdiğimiz un komşu tabağı ile birlikte en az iki dilim kek ve elmalı turta ile döner gelir ve çay saatimizi şenlendirir. İş dönüşü komşu ile birlikte içilen çayın tadına doyum olmaz.
Komşu tabağı yalnız olmadığımızı ve birileri tarafından düşünüldüğümüzü anlatır. Şereflikoçhisar’da ikamet ediyorsanız bu eyleme katılırsınız. O gün kapıları çalan komşulardır. Komşu ilçelere, komşu ülkelere de komşu tabağı da ulaştırma etkinliği bir gün mutlaka gerçekleşecektir.
Nezaket ve eski değerleri temsil eden bu “Komşu Tabağı Günü” her yıl 12 Aralıkta kutlanır.
12 Aralık günü komşular şen, tabaklar dolu olsun.
Komşu tabağı Günü kutlu olsun…
