Adalet yıkılırsa Ülke yıkılır…
Adaletin bittiği yerde orman kanunları hüküm sürer…
İki dudak arasına sıkışmış adalet, diktatörlüğün en bariz göstergesidir.Hırsıza kanun yaptırırsan, hırsızlığın en saygın meslek olmasına itirazın olamaz.
Adil olmasını bilmeyenden şahit olmaz…
Hırsızın ahlakı ortağından sorulmaz ki!…
Hırsız, hırsızdan hesap soram…az!…
Hırsızlığın çirkinliği, çalman şeye göre değişmez ki, ha altın çalmışsın, ha bir iğne… Montaigne
İnsanın hırsız olup olmadığı suç ortağından sorulmaz ki? C. Marloıve
Hırsızlığın çirkinliği, çalınan şeye göre değişmez ki: ha altın çalmışsın, ha bir iğne. ( Montaigne )
Hırsız, çalmak fırsatı bulamazsa ne kadar namuslu olduğunu düşünür. Tevrat
Milyonla çalan mesned-i izzete serefraz, birkaç kuruşu mürtekibin cayı kürektir. ( Ziya Paşa )
Küçük hırsızları asıp yok ederler. Büyükleri çok ilerlemiştir ki ülkeyi ve sarayları yönetiyorlar. J. W. Goethe
Hırsızın da malını çalan bulunur. ( Alain )
Bir kısım insan aç olduğu için değil, hırsız olduğu için çalar. W. S. Maugham
Ve bu da en iyi bildiğiniz birinden:
“Hırsızlık babadan oğula geçer… Oğuldan babaya değil!…”
BİLİNSE DE TAM YERİ, BU HİKAYENİN….
Ülkenin birinde; top atışları ile duyurulurmuş ölümler…
Tek top atışı; sıradan bir vatandaş öldü’yü;
İki top atışı, eşraftan birinin öldüğünü;
Üç top atışı da yönetimden birinin, -Valinin, komutanın, hükümdarın- ölümünü ilan anlamına gelirmiş….
Günlerden bir gün; 1. top atışını 2.’si; 2.’ncisini 3.’sü ve 3.’sünü de 4.’cüsü takip etmiş….
Bu duruma alışık olmaya halk; sokaklara fırlamış… Bu 4. top neyin nesidir!?…
Top atışına yapan kişi cevaplamış!…: “ADALET ÖLDÜ!…”
***
vE İŞTE O ÜLKENİN BİR EMEKLİ EĞİTİMCİSİ DE OTURUP O “ADALETE AĞIT!” ŞİİRİNİ YAZMIŞ… BEN’KİŞOT İMZASIYLA!….
RUMUZ: BENKİŞOT
ADALETE AĞIT!…
Önce; genç, alımlı bir bakire seçtik…
Eline bir kılıç, bir de terazi verdik.
Toplum, güvensin… kutsal bilsin; tapsın istedik!..
Gözlerini bağlayıp; adaletin sembolü bu olsun dedik!..
Ve; sıkıca t e m b i h l e d i k !..
A d a l e t s i n!..
Mülke temelsin!..,Akılsın, izansın…Mizansın… Vicdansın!..
Bakiresin… bağımsızsın,
Gözün bağlı… tarafsızsın;
Kılıcın var… caydırırsın…
****
Heyy haat!….
Kocattık adaleti.., uzun yargılamalarla;
O nazende bakire… yüzüne bakılmaz ucube oldu!..
Gönüllerden düştü önce;
Gitmedi kimse peşinden;
Tanrısal güven hepten kayboldu!..
Demedik; nazendedir adalet…
Bu kadar yüklenmeye gelmez;
“Zira; bu terazi bu kadar sikleti çekmez!..”
Hadsiz yüklenince terazide mizan bozuldu;
Mizan bozulunca, çıkarcıya, yeni fırsatlar doğdu!..
Gizli tanık icad oldu; mertlik bozuldu;
Sert kayalara çarpınca adaletin kılıcı; ya kırıldı; ya kör oldu!..
Güçsüzü… muhalifi kesti de;
Hanedanı-yalakayı-yandaşı… kesemez oldu;
Meğer… karanlığı beklermiş… tecavüz ehli;
Bekaret bozulup da, uçkur kopunca…
O güçlü; o narin: o saygı değer adalet;
Ortalık malı oldu;
Sade namus değildi yiten; onur, erdem, hukuk… beraberdiler;
Göremedi faillerini…
Göz-bağı sebep oldu!
