Öğretmenler Gününde Öğretmenevi ve Öğretmenlik

“Bilim ordusunda değişmez erim

Maaşım az ama gönülde yerim

Aydınlatmak için çabalarım var

İyi de kötü de benim eserim.”

Aydın Karasüleymanoğlu

*

Bilindiği üzere Millet Mekteplerinin açılışı ve Atatürk’ün Başöğretmenliği kabul tarihi olan 24 Kasım günü, 1981 yılından beri Milli Eğitim Bakanı Hasan Sağlam’ın çok iyi niyetli yaklaşımları ile Öğretmenler Günü kutlanmaktadır.

O yıl, Halk Eğitimi Başkanı görevimi yürüttüğüm günlerde Milli Eğitim Bakanı Hasan Sağlam Bilecik’e geldi. Özellikle Okuma- Yazma kurslarının denetimi ve öğretmenevleri açılması ile ilgilendi. O yıl düzenlenen öğretmen temalı yazı yarışmada kızım Gülşahiden öğrenciler arasında, ben de öğretmenler arasında birincilik ödülü aldık!

Kadıköy’de, Maltepe’de, Kartal’da, Pendik’te ve Tuzla’da öğretmenlerin gidebilecekleri; çaylarını yudumlarken söyleşebilecekleri, çorbalarını içerken anılarını bölüşecekleri “öğretmenevi” yok! Açılmış olanların da bir bölümü kapatıldı. Acı ama gerçek değil mi?

Gerçi günümüzde var olan öğretmenevlerine de öğretmenler gidemiyor. Fiyatlar çok yüksek… Geçtiğimiz Kurban Bayramında Marmaris Öğretmenevine telefon ederek öğretmen için yer fiyatı sordum. Bir gecelik 250.-TL olduğunu öğrendim. Kulaklarıma inanamadım!

Gelelim Öğretmenlik Mesleği’ne…

Geçmişe göre meslek saygınlığı mı kaldı! Dünden bugüne kıyımlar ve sürgünlerle darmadağın oldu. Sendikalaşma, adı altında öğretmenlileri öteleyerek birbirinden uzaklaştırdılar. Birinin ak dediğine öbürü kara der duruma geldi. Meslek, erozyona uğradı.

Bu nasıl özgürlükse anlamıyorum, kıyafet özgürlüğüne gidildi. Kıyafet Yönetmeliği yürürlükte olmasına karşın bu olumsuzlukta birleşme-bütünleşme hemen gerçekleşti! Bununla ilgili kısa bir anımı aktarayım:

Geçtiğimiz yıllarda tanıdığım bir okul müdürü arkadaşımın daveti üzerine İstanbul Anadolu yakasında bir ilköğretim okuluna ziyarete gittim. Görevlilerin buyur ettiği odada müdürü beklerken; lastik ayakkabılı, üstelik ayakkabısı çamurlu olan, ütüsüz ve yırtık pantolonlu, gömleği kirli ve yakası açık, uzun kara ve kirli sakallı, saçları dağınık birisi girdi. Masanın üstündeki “Servis Araçları” yazılı dosyada evrak aramaya koyuldu. Duramayarak:

—Siz servis aracı görevlisi misiniz? Dedim.

—Hayır, müdür başyardımcıyım! Demez mi?

Şaştım, kaldım! Söyleyecek söz bulmakta zorlandım! Zamanla çoğu erkek öğretmenlerin okula ve sınıflara betimlediğim kıyafetle geldiklerini gördüm. Bayan öğretmenlerin kıyafetleri de belli…

Öğrencilerimizin örnek alması gereken öğretmenlerimiz… Haber yapılan TV kanallarında da aynı görüntüde… Acaba modaya mı uyuyorlar? Denecek bir şey bulamıyorum. Acaba büyüklerimiz en iyisini mi biliyorlar! Sokrates’in ”Bildiğim tek şey, hiç bir şey bilmediğimdir.” Sözcükleri, kulaklarımda yankılandı!

Öğretmen okullarımızda meslek dersleri öğretmenlerimiz, “Öğretmenlerin Nitelikleri”ni maddelerken; giyimine özen gösteren, maddesini sık sık vurguladılar ve bize giyimleriyle ve olumlu davranışlarıyla örnek oldular.

Başkaları nelerle uğraşıyor, biz neyle uğraşıyoruz… Deneyime dayanan özgün bir tümceyle yazımı renklendiriyorum: Kişiler, giyimleriyle karşılanırlar ve düşünceleriyle uğurlanırlar. Dün de böyleydi bugün de böyledir… Kirli sakallı, pejmürde giysili öğretmenler, ne denli örnek olabilirler?

Öğrencilerinin: “Öğretmenim bööön canlı ders var mı, zomzoma girdim, ebaya de girdim, giremedim?”  Sorularına  “Böön yok, düneyin vardı.” Yanıtını veren öğretmenlerimizle uzaktan eğitim yapılıyor. Doğrusu eğitimde de çağ atladık.

Hani bir şarkının duygulandırdığı gibi: “Ne kaldı elimizde acı hatıralardan…” Gerçeğe dönüş yapalım. Sevinecek bir konu bulamıyoruz. Hiç olmazsa aşağıdaki özgün özdeyişlerle avunalım.

“Ulusları kurtaranlar, yalnız ve ancak öğretmenlerdir.”

Başöğretmen M. K. Atatürk

*

“Bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum.”

Hz. Ali

*

“Öğretmen nasılsa sınıf da öyledir.”

Alman Atasözü

*