Kimine göre hayat tozpembe, kimine göre parçalı bulutlu kimine göre de sanki zifiri karanlık bir zindandır. Hal bu ki insan varsa hayat var, hayat varsa insan vardır. Yani hayatı yaşanılır kılan ve zehir zindan eden yine insandır. Karşılaştığımız ve yaşadığımız olayların hepsi hayat içinde ve hayata dair şeylerdir. Güzellikleri olduğu kadar çirkinlikleri de vardır. Bunun her ikisini de yapan yine biz insanlar değil miyiz?
Herkesin kendine has bir yaşam biçimi vardır. Kimilerinin gözü doymazken kimileri küçük şeylerle mutlu olmayı öğrenmiştir. Kimileri içinde yaşadığı toplumun zararlı ve sevimsiz bir bireyi olurken kimileri son derece mütevazı ve saygın bir kişiliktir. Biri insan huzuruna saygı duyarken, hiç kimsenin incinmesini istemezken diğeri şer içindedir. Kimi ülkesi ve milleti için kendini yetiştirmeye çalışırken, kimi de milliyetini bile unutmaktadır. Kendisine sunulan son derece gelişmiş imkânları bile değerlendirmeyip başka işler peşine düşenlerin sayısı az değildir.
Hayatın inişli ve yokuşlu yolunda yürürken karşına beklemediğin engeller çıkar nedir, nasıldır diye bakarsın, bir anlam vermeye çalışırsın fakat pek çoğu hiçbir anlam taşımaz. Senin ilgin olmadığı şeylerdir fakat seni rahatsız etmeye kafanı karıştırmaya yeterli bir sebeptir. Bu gün insanlar ve toplumlar bir birlerine düşmüş iseler hepsinin sebebi insan kaynaklıdır. Birinin yaptığı hata yüzünden pek çok insan huzursuz olmaktadır.
İnsanlığın temelinde saygı ve sevgi vardır. Bu ilkeyi unutmuş bir nesil olarak yetiştiriliyorsak, ne olduğumuzu, kim olduğumuzu unutuyorsak, nerde ve nasıl olduğumuzu hiçe sayıyorsak işte bu insanlık adına bir çöküştür. Her geçen gün gelişen ülkemiz gençlerimize her türlü fırsatı vermektedir. Fakat bu fırsatları değerlendirip kendini yetiştirmek yerine son derece zararlı olanlarda çoktur. Burada bizler ya üzerimize düşen görevi iyi yapamıyoruz, ya da bilmediğimiz başka şeyler var. İnsanların bir birine düştüğünü, anlamsız çıkışlar peşinde olduğunu görüyoruz. Bu da toplum olarak hepimizi etkiliyor.
Hiçbir kimsenin özelliği ve vasfı ne olursa olsun diğerini rahatsız etmeye hakkı yoktur olamazda. Fakat günümüzde öyle insan örnekleri türemiş ki bunlara insan demeye şahit lazım. Onların yaşantılarına, yaptıklarına bakınca kendi insanlığımızdan utanır olduk. Aklımıza şu soru geliyor. Acaba nerde hata yapıyoruz? Bu sorunun cevabı çok önemli.
Bir toplumda iyilerin olduğu kadar kötülerde vardır mutlaka, her kafadan aynı düşünce çıkmaz. Fakat birinin diğeri üzerinde her hangi bir yaptırımı ya da baskısı olamaz. Her insan kendi özgür iradesine göre kendine bir yaşam biçimi seçer ve o yaşam ona aittir. Onu rahatsız etmeye kimsenin hakkı yoktur.
Ne zaman bedenini bir heyecan sarsa, gönlün mutlulukla dolsa, bu mutluluğu ve heyecanı bozacak bir olay mutlaka çıkar ve keyfini kaçırır. Ya kötü bir haber duyarsın, ya da yine insandan kaynaklanan bir çirkinlik. Bunun yerini insanlık adına sergilenen güzellikler alsa herkes memnun olacak ve hayat daha güzelleşecektir.
Ülkemiz insanının çoğunun kendine göre bir yığın sorunları var onlarla uğraşırken birde başkasının yüzünden neden sıkıntı yaşasın ki. Her aile yetiştirdiği çocuğuna öz değerlerini, insana saygıyı ve sevgiyi öğretse ortaya çıkan olayların çoğu olmayacaktır. Ama görüyoruz ki yetişen nesil her türlü saygıdan sevgiden uzak ne yaptığını bile bilmiyor.
İyiler yok mu elbette var işte onların sayesinde öz değerlerimizi koruyabiliyoruz. Onlarla öğünebiliyoruz. Bizim milletimiz tarihe şan vermiş bir millet. Atalarımızın bize bırakmış olduğu değerlere sahip çıkabilmemiz bizim yerine getireceğimiz en temel görevimizdir.
Millet olarak en değerli bir yerde olmak, en ileride olmak, aydınlık yarınlara bakabilen bir nesil yetiştirmek amacımız olmalıdır. Gençlerimizin sağlanan imkânlardan yararlandırılarak bilinçli ve şuurlu bir şekilde yetişmesi geleceğin nitelikli toplumunu oluşturacaktır. Unutulmamalıdır ki ülkemizin her insanı hepimiz için değerlidir.
