Öyle bir zamandasın ki, yaşadıkların, gördüklerin, duydukların yoracaktır seni. Bir pes etmek gelir içinde her şeye, nefret edersin, kin beslersin.
Fakat bunun bir kaçış olduğunu da bilirsin çabuk dönersin geriye. Kaçmak istesen de kaçamazsın çünkü sende bu hayatın içindesin, göğüsleyeceksin karşılaştığın bütün zorlukları.
Varlığını devam ettirmek için mücadele edeceksin karşına çıkanla. Mert insanlara karşılaştığın gibi namert olanlarda çıkacaktır karşına. Önemli olan da bu ikisini ayırabilmek.
İnsanın merdi açık sözlüdür hemen anlarsın onu fakat namert olanlar kolay anlaşılmazlar. Her kılığa girebilenlerdir onlar. Bir daha nefret edersin, kin duyarsın içinden de olsa onlara karşı. İyi söz anlayanadır, anlamayan bundan yine payına düşeni almayacaktır. Her canlıya ölüm olduğu bildiğin için değmez önemli olan insanlıktır dersin. Dersin demsine ama namertlerin başköşede yer aldığını, gördükçe insanlığından utanasın gelir.
Elbette her canlıya ölüm vardır ve ölmeyen insanlıktır. Buna inancımız ve saygımız sonsuz.
Fakat namert olana ne kadar insanlık yaparsan yap o yine de namerttir yine de nankördür. Bu tür insanlar toplumun yüz karası oldukları gibi, kendi varlıklarına da inançları olmayanlardır. Her şeyden şikâyetçi olan, insanlar arasına ikilik sokan, zeytinyağı gibi üste çıkmaya çalışan bu namertler her nedendir bilmiyorum işlerini daha kolay yaparlar. Üstelik övünürler bunla.
Bir dedikleri iki olmaz onların. Sesleri daha çok çıkan, kural kaide bilmeyen yine onlardır. Gerçekleri olmayan yaşamlarını bile hayaller üzerine kurmuş olan bu insanlar vatan millet sevgisinden de uzaktırlar. Onlar için onur ve haysiyetin bir önemi olmadığı gibi, vatan millet kavgasının da önemi yoktur. Değerleri kuruşla bile ölçülmez onların.
Namerdin daha ileride olduğunu gördükçe kendinde hata ararsın acaba ben mi yanlış yapıyorum? Hayır, sen yanlış yapmıyorsun, yanlış olan bozuk düzen ve o düzen içindeki düzenbazlardır. Onlar ki bastıkları toprakların nasıl vatan olduğunu bilmeyen, Kurtuluş savaşında bu topraklar için kendini siper etmiş şehitlerimize, gazilerimize saygısı olmayan, ar’ın ve namusun çıkarları uğruna hiçe sayanlardır.
Peki, bu düzenbazlara neden değer verilir ve bunlara kimler değer verir. İşte beni şaşırtan da budur. Öyle gerçeklere şahit oluruz ki yaşadıkça, toplumun dışladığı ve nefret ettiği bu insanları en ileri gelen saygın diyebileceğimiz kişilerin yanında görürüz. Ne için, onlardan beklentileri nedir ki bu insanlara değer verirler.
Değer verirler derken şunu belirtmek isterim her insan değerlidir, insanı küçümsemiyorum ama insan gibi insan olan değerli olmalıdır. Özüne sözüne güvenilen insan değerli olmalıdır. Ondan beklenen bir oy için değer verilmemelidir değerli olmayı hak ediyorsa her zaman değerli olmalıdır. Ama hiç sanmıyorum bu namertler işleri bitince ve zoru görünce yine kaçacaklardır.
Köroğlu ne güzel söylemiş “Mert dayanır, namert kaçar, meydan gümbür gümbürlenir” Evet her zaman olduğu gibi mert dayanacak, namertler kaçacaktır.
Kimseden kahraman olmalarını beklemiyoruz ama insan olmalarını beklemek bir insanlık hakkımız olsa gerek.
Yukarıda her canlının ölümü tadacağını söyledik. Öyle ise mertçe şerefinle, onurunla yaşamak daha güzel değilmidir.
Varlığımızdan, inancımızdan onur ve gurur duyarak mertçe yaşamak varken neden ucuz ve aciz çaresizliklere sığınırız.
