Yolların nasıl ki, yürümek için yapılmış olduğu gibi; kurallarda, uyulması ve uygulanması için konulmuştur. Bu kurallara uymakta her insanın, insani ve toplumsal görevidir. Makamı mevkisi ne olursa olsun her insan bu kurallara uymak zorundadır. Bu kurallar hepimizi için vardır.
Her nedense bizim ülkemizde kurallara uyan sadece dürüst, ezilen alt tabaka diye bilinen insanlardır. Bu insanlar ne vergi kaçırır, ne devleti milleti dolandırır nede başkasının hakkına göz dikerler.
Kendi hallerince geçimlerini temin etmek, muhannete muhtaç olmamak için didinir dururlar. Seçim zamanlarında bunlara o kadar vaatler verilir ki hepsi belki diyerek umutla bakar yarınlara. Yine devam eder mükemmel vatandaşlık örneklerine. Üzerine düşeni yapmaya çalışır fazlasıyla. Devleti dolandırana, vergisini ödemeyene, haksız kazanç elde edene af gelir dürüst olanlar affedersiniz enayi yerine konulur ülkemizde.
Âşık Sümmani’nin bir dörtlüğü şöyle bitiyor.
“Herkes başköşede aldı yerini”
“Sümmani’yi bir kenara yazdılar” Bizim ülkemizde de dürüst olanlar acaba hep bir kenara mı yazılıyor? Doğrusu düşündürüyor insanı.
Kadercidir bu insanlar razıdırlar kendilerine layık görülene, daha fazlasını istemek akıllarından bile geçmez. Demek ki bu kadarmış deyip susmasını bilirler isyanda etmezler ne kaderlerine nede bir başkasına. Aslında bıkmışlardır itilip kakılmaktan, hor görülmekten ya da hiçe sayılmaktan. Ama yine de haksızlığa, sahtekârlığa meyil etmezler. Vicdani sorumlulukları ve inançları da izin vermez o insanlara kötü olmaya. Ya nasip demesini bilirler her zaman.
Yürüyen elbet yol alacaktır, hep yürür bu insanlar ama alabildikleri bir yol yoktur. Geriye döndüklerinde hep aynı yerde olduklarını görürler. Ben de şunları yapsaydım şimdi burada olmazdım diye bir pişmanlık geçer içinden. Ama hayır o onları yapamaz, yapmamıştır, yapmayacaktır da.
Birde şunları bunları yapanlara bakalım. Mazluma zulmeden ve el üstünde tutulan, bir dedikleri iki olmayan bu insanlar yapabildikleri ikiyüzlülüğün, sahtekârlığın en alasını yaparlar. Onlar için kurala uymak karanlıkta yürümek gibidir. Kimse görmez onların yaptıklarını çünkü onlar birilerinin birisidir ya da şu ve ya bu düşüncenin adamıdır. Yani bizim adamımızdır. Günümüzde böyle söylenir onların adı. Onlara göre büyük adamdır onlar.
Hâlbuki büyük adam olmak yerine adam olmak daha doğru değimidir. Elbette en doğrusu bu ama öyle olunca onların işi yürümez, üstünlüğü konuşulmaz, çalıp çırpamazlar o zaman.
Görülüyor ki büyük adam olmanın, bizim adam olmanın her dönemde yeri var sözü dinlenir işleri yürür. Kabahat büyük adam olmakta değil adam olmayanı büyük adam görmek zihniyetindedir.
Onlar için kurallarda önemli değildir. İdare edilirler her yerde hani bizim adam ya onlar. Hak adalet bumudur acaba.
Peki, ama sayfanın diğer yüzüne bakılıyor u hiç orda neler var. Orda neler olduğu da ilgilendirmez zaten bunları. Sayfanın diğer yüzüne bakan ve orayı gören benim memleketimin asil ve dürüst insanlarıdır.
Kim olursan ol, kimden olursan ol ama adam ol yeter. Toplum vicdanını zedeleyen, insana bakış açımızı değiştiren, dünü bu günden ayıramayan bir duruma düşürüldük. Sonuçlara ise yine mükemmel olanlar katlanmaktadır.
Mademki kurallar var, mademki uyulmak için konulmuştur öyle ise sende uymalısın.
Bu gün söz sahibi olabilirsin, her tarafa kolun uzanabilir fakat öyle bir an gelir ki sende orda olmayabilirsin. Sayfanın diğer yüzünü görmelisin sende.
Yakınmalarımız, şikâyetlerimiz ortaktır hepimizin çünkü hepimiz bu toplumu oluşturuyoruz. Siyasi görüşün kimliğin, makamın mevkiin ne olursa olsun sende uymalısın bu kurallara. Kimsenin başkasının omzuna basarak yükselmeye ve kendine yer etmeye hakkı yoktur. Eğer bunun yolu dürüstlükten geçiyorsa elini vicdanına koyup düşünmelisin. Sende bir insansın seninde vereceğin bir hesabın var.
