Hep aşka dair yazılar bekliyorlar benden. Oysa ben aşka olan inancımı kaybedeli çok oluyor. Etrafımda gördüğüm aşklara da hep gülüyorum. Bana artık komik geliyor. Çünkü herkes hemen hemen aynı şeyleri yaşıyor. Tabi arada ufak tefek farklarda oluyor. Sadece kişiler değişiyor.
Kişiler sürekli hep kumdan kalelerde birliktelik yaşıyorlar. Kurulan ilişki çok geçmeden miladını dolduruyor ve bitiyor. Bunun asıl nedeni kişilerde ki güven eksikliği. En büyük güven eksikliği ise, sevgiye olan eksiklik. Karşıdaki kişinin öncelikle sevgisinden şüpheleniliyor.
Gerçekten seviyor mu yoksa oynuyor mu? Kişiye böyle yaklaşınca ister istemez şüpheci oluyorsun. Ve zamanla bu şüpheyi kişiye yansıtıyorsun. Haliyle bu ilişkiye zarar vermeye başlıyor.
İlişkilerin çoğunda da, çiftlerden birinin illaki unutamadığı bir aşkı vardır. Ya o kişiyi unutmak için yeni bir beraberliğe başlamıştır. Ya da yeni bir beraberlik istediği için. Oysa bir kişiyi unutmadan yeni bir ilişkiye başlamak her iki tarafa da zarar verir. Ne yazık ki eski aşkını unutamayan kişi, eski aşkı tarafından asla sevilmemiştir ve sevilmeyecektir. Nedense kişi bunun farkına hiç varmaz ya da farkındadır ama kabullenmek istemez.
Bu sevgi konusu o kadar önemlidir ki; artık kişiler gerçek birliktelikten korkarlar. Sanal olan ve uzak olan birliktelikler tercih etmektedirler. Uzak olsun ama istediği her an görüşebilsin, anlasın, konuşmayı bilsin, ilgi göstersin, her gün arasın v.s Bulunan bu kişi yüz yüze görüşmek istediğinde, artık bir araya gelme vaktinin geldiğini söylediğinde diğer kişi bunu istemez. Gerçek olmasından korkar. Çünkü gerçekler insanlara acı verir. Yaşanan bu duygularda tatlı bir hayaldir.
Kişi hayatında bir tek kişiyi sever.
Biri sever seni. Onunla sohbet etmek hoşuna gider ve gözü kapalı güvenir. En gizli konular konuşulur. Ama hep sabit kalsın istenir. Yani sen isteyince gelecek sen istemeyince gidecek ve hep seni sevecek. Asla sana aşkını ilan etmeyecek çünkü sen ona aşık değilsin sadece onun varlığını seviyorsun. Ardından gün gelir sen seversin başkasını ve aynı şekilde. Karşındaki kişiye hep yanında olduğunu göstermek için elinden geleni yaparsın. Sevginin ne kadar değerli olduğunu her fırsatta gösterirsin. Ama gün gelir o da senin başkasına yaptığını sana yapar. Ne senle ne de sensiz yapabilir.
İnsanlar hep böyle olunca ilişkilerde kumdan kalelerden oluşuyor. Ve bir kumdan kale bazen bir ömre yetiyor. Ömre yeten bu kaleleride kişi hep kendi yapıyor, yıkmak istemediği içinde ömre bedel kalıyor.
Not: 11 Nisan 2009 da yazmış olduğum bir yazıdır.
