Bu makalemin cesaret isteyen bir makale olduğunun bilinciyle başlıyorum. Çünkü her insanın algısı ve değerlendirmesi farklı olduğundan okuyacağı bir makaleden de farklı sonuçlar çıkaracağı muhakkaktır. Benim bu makalem de o yüzden benim tabirime göre tehlikeli sınıfa girmekte.
Bu makaleyi yazmama sebep olan, Manisa’nın Kırkağaç ilçesinin bir köyünde yaşanılanlardır. Köyün adını vermiyorum. Bu anlattığım olaya benzer olayların daha bir çok yerde yaşanabilir olması da muhtemeldir. Belki de kırk yılı aşkın bir süre önce yaşanan bir deprem sebebiyle o deprem bölgesinden Manisa’nın Kırkağaç ilçesinin köyüne bir adam gelir. Orada çobanlık yapar ve o ilk geldiği yıllarda bir köylü bu adamın hal ve hareketlerinden kuşkulanır. Beğenmez ve çevresindekilere
– Bu adam bizim köyün başına bela olacak. Ben bu adamı ava götüreyim orada yanlışlıkla vurayım, kaza oldu deriz der.
– Köylüler de aman yapma sakın yazıktır adam gurbet kuşudur derler.
– Siz şimdi engel oluyorsunuz ama bu adam ilerde burada köklensin başınıza bela olacak der.
Gel zaman git zaman bu yabancıya köylüler acır arsa verirler, evlendirirler ve yabancının bir oğlu olur, yıllar geçer. O oğlundan da üç oğlan olur. Derken şimdi günümüzde köyde 10 hane olmuşlardır, gelinler torunlar derken. Yıllar önce ilk gelen dede ölmüş.
Peki yıllar önce bu köye gelen yabancıyı beğenmeyen köylü haklı çıkmış mı evet çıkmış. Hemde ne haklı çıkmak. Yabancı adam köyde köklendikçe adate köye mafya kurmuş, ilk önceleri arsa, ev yardımı aldığı adamların mallarına zorla konmuş. Torunlar torbalar çoğaldıkça köylü bir zamanlar acıyıp yardım ettiği o adamın kunta kintesi yani köleleri durumuna düşmüşler.
Bu olayı bana anlatanın dedesi de o yabancı adama acıyıp bir arsa vermiş sonra da o arsa genişledikçe yolu kapanmış ve kendi tarlasına yol bulamamış. Ben hikayeyi dinlerken hayret ettim.
– Peki dedim koskoca köy bu adamların hakkından yıllarca neden gelemedi, neden kovamadınız köyden ?
– Çoğunluk korkuyor dedi
Mevlana hazretlerinin Mesnevisinde Zahidin Karısı adlı hikayede şöyle der korku hakkında.
—Aşk, Allah sıfatıdır. Fakat korku, şehvete kapılmış kulun sıfatıdır.
—Şu halde muhabbeti de Allah sıfatı bil, aşkı da. Azizim korku Allah sıfatı olamaz. Allah sıfatı nerede, bir avuç toprağın sıfatı nerede? Sonradan yaratılanın sıfatı nerede, o pak ve önü sonu olmayan Allah’ın sıfatı nerede?
Mesnevinin 4. cildinde geçen bazı sözleride şöyledir.
— Kötü huyluya ilim öğretmek, eşkıyaya silah vermektir. Savaş ve cihad, eşkıyanın elinden silahı almak için farz olundu.
— Bilgi ve cömertlikten yaratılanlar meleklerdir. Bilgisiz cömertler bitki ve hayvanlardır. Yarı melek yarı hayvan olan ise Adem ‘dir.
—– Ahmak ağzıma helva tıksa hasta olurum. Akıllı kimse sövse şifa bulurum.
—– Akıl, şehvetin zıddıdır.
Hadislerde bir kişinin şerrinden dolayı ona saygı gösterilmesi kıyamet alametlerinden sayılmıştır. Yılanın görüldüğü yerde öldürülmesi de hadislerde bu yönde düşünmemiz içindir. — Bana dokunmayan yılan bin yaşasın — sözünün İslami çerçevede hiçbir değeri hatta mantığı da yoktur. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyen birisi Türklerin atası olamaz. Olsa olsa korkak ve ahmakların atası olabilir. Türklerin ataları söylese söylese – Yılanın başını küçükten ezeceksin — sözünü söylemiş olmalılardır. Şehvetlilerde korku sıfatının bulunduğunu dile getirmiş Mevlana ve şehvetin zıttının da akıl olduğunu yine Mesnevinin başka bir yerinde yazmış. Demek ki korkakların akılsız oldukları ve bana dokunmayan yılan bin yaşasın zırvasıyla korkaklıklarını örtüp sözde barışsever kisveye büründükleri de aşikardır.
Bakın Mevlana hazretleri ne diyor. — Savaş ve Cihad eşkıyanın elinden silahı almak için farz oldu –. Lütfen bu söze çok dikkat edin.Bazı kuş beyinlilerin Osmanlı devletini EMPERYAL diye tasvir etmeleri ne tuhaftır. Yaptıklar şapşallıkla batıya hoş görünme çabaları da tabi ki ödülsüz bırakılmıyor. Ödüllendiriliyorlar. Devletine, halkına, dedesine, geçmişine küfretmek karşılığında ödüllere boğuluyorlar.
Günümüzdeki bazı garabet zekalıların kendi korkaklıklarını ve ahmaklıklarını allayıp pullayıp HÜMANİZM kılıfına soktukları ve savaş karşıtı gibi görünüp riyakarlıklarını ezilen toplumların yanından fellik fellik kaçıp kara para baronlarının kapı eşiklerinde fino köpekleri gibi kuyruk sallayıp kemik bekledikleri gerçek değil midir ?
Eşkıya örgütleri, hain yapılanmaların oyuncağı olmuş olanların kendi korkaklıklarını ve ahmaklıklarını böyle zavallı kisvelere bürümeye uğraşmaları çok normaldir. Korkaklar ve ahmaklar, içinde yaşadıkları topluma iyilik yapıyormuş gösterişiyle ihanet ederler. Ahmağın iyilik diye yaptığı aslında kötülükten başka bir şey değildir. Korkakların dillendirdiği kahramanlık palavraları ihanetten başka bir şey değildir.
Velhasıl büyüklerimiz demişlerdir ki, merhametten maraz hasıl olabilir. Yazık dediğinden kazık yiyebilirsiniz. Akıllı insanlar timsah gözyaşlarına bakıp bataklıkta her duaya amin demezler. Timsahları tanırlar ve onlardan hidayet beklemezler.
10 Mart 2010 Çarşamba
UĞUR ÖZALTIN
