İnsanlık âlemi toplum olarak kimlere acır kimler için üzülür hiç düşündünüz mü? Biz genelde özü bırakıp söze değere veririz. Yüreği kör olana değil gözü kör olana acırız. Hâlbuki sözün önemi yoktur kişiye ve duruma göre değişebilir öze bakmalıyız.
Gözü kör olan değil yüreği kör olanlara acımalıyız. Gözü kör olanın kendinden başaksına zararı dokunmaz. O kaderi ile baş başa yaşamaya alışmıştır. Onun iç dünyası huzurludur kendine göre. Nerden sakınacağını da iyi bilir. Ona acımak yerine yardımda bulunmak en doğru davranıştır.
Ne gariptir ki bizim insanımız halen gözü kör olana acımaktadır. Gözü kör olana acımak başkadır bu bir nevi merhamettir. Elimizden geldiği kadar onları itip kakmadan gönüllerini kırmadan destek olmak insanlık görevimizin başında gelir.
Ben bir insana yardımda bulunmaktan haz duyarım mutlu sayarım kendimi o zaman, içim huzur bulur. Yardıma muhtaç olup ta yardım görenlerin pek çoğu da bilir bunun kıymetini. Kendilerince teşekkür edip iyi dileklerde bulunmasını da bilirler. Dualarını da eksik etmezler.
Asıl sorun yüreği ve duyguları kör olanlardadır. Asıl acınacak olanlar onlardır, işte. Onlar ki her türlü kötülüğü yapmaktan, insanları bir birine düşürmekten, yalan uydurup iftira atmaktan çekinmezler.
Güzel işler başarmış gibi de övünürler yaptıkları edepsizliklerle. Böbürlenerek anlatırlar onu sanki zafer kazanmış gibi.
Başkaların sırtından geçinmeyi meslek saymış bu insanlar hele birde birilerinin gölgesinde yer bulursa kral görürler kendilerini.
Bunlara ne kadar acısan yardım etsen bilmezler nankörlüğün en alasını yapar onlar. Hangi türden yaklaşırsan yaklaş işi bitene kadar insan gibi görünürler, işleri bitip te isteklerine kavuşunca orda biter her şey onlar için. Hemen diğer yüzlerini gösterirler.
Bir insana bunu söylemek belki acı ama. İnsanlığın yüz karasıdırlar bunlar.
Amacımız hiçbir insanı küçük görmek ya da onurunu incitmek ve ya ona çamur atmak değil. Aklımızdan bile geçmez bu düşünceler. Toplum düzenini bozan ve değer yargılarını hiçe sayanlardır anlatmak istediğim.
Cebindeki yüz lira için yaşlı bir insanı acımadan öldürebilen gözü dönmüşlerdir.
Devletin kasasını soyup bahşiş dağıtanlardır. Yürekleri taş olmuş zalimlerin yanında yer alıp zulmedenlerdir.
Görülüyor ki insanların iki boyutu var. Bunlardan birisi olan insan, diğeri de olabilecek insan. Dünyayı ve gerçekleri göremiyorsa, gözü kör olsa ne değişir, olmasa ne değişir. Devletin askerini, polisini öldürenler, Devletinin parasıyla okuyup yine devlete ihanet edenler, Devletin yardımıyla varlığını sürdürüp devlete ihanet edenler.
Hastalığında, sağlığında hep yanında olan hısım, akraba ve komşularına ihanet edenler vel hâsıl insana ihanet edenler. İlk bakışta bunların hepsi insan ve bizim içimizde yaşıyor hem de gözleri de kör değil onların. Fakat insanlıktan uzak,saygıdan sevgiden nasibini almamış ,her türlü şerrin içinde olanlar yine onlardır.
Bunlardan hangisi kör? bizler hangisine acıyalım siz karar verin.
