Kaddafi’nin Yanında Olmak, Çapulculardan İğrenmek
Düşmanınla, karşıtınla ya da herhangi bir nedenle dövüşürken de, savaşırken de bir asaleti ve bir duruşu olması gerektiğine inanırım.
Pespayeliği gördüğümde içimden bir şeyler kopar…
Düşmanının dirisine de, ölüsünü de saygı duyulmalı.
Dövüşmenin de, savaşmanın bir yiğitliği, asaleti olmalı.
Bir duruşu olmalı…
*****
Bir roman okurken, bir film seyrederken karşıtlar ve düşmanlar arasındaki birbirine karşı gösterilen her asaletli davranış ve kahramanlık bizde bir hayranlık ve saygı uyandırır.
Kendime reva görmediğim hiçbirşeyin karşıtıma yapılmamasını isterim.
Esir alınana da, düşene de saygı gösterilmesi gerektiğini bilirim.
Dövüşürken ve savaşırken de, yiğitlik ve asalet elden düşürülmemeli.
Kendi kahramanına saygı gösterirken, karşı tarafın kahramanı da aynı saygıyı hak ettiğini düşünürüm.
Öyle olması gerekir…
*****
Libya Lideri Muammer Kaddafi’nin ele geçirildiğini ve öldüğünü duyduğumda, ‘mutlaka öldürülmüştür’ dedim.
Görüntüleri izleyince, yanılmadığımı gördüm.
Ve içimden bir şeyler koptu.
Kaddafi’ye acıdım.
Ve o anda vahşetin ve çapulculuğun karşısında Kaddafi’nin tarafında hissettim kendimi.
Dünün muktediri ve diktatörü gitti, geriye mazlum ve mağdur Kaddafi kaldı.
Ve öylede kalmaya devam edecek.
İnanın o an, o kırılma noktası Libya’da uzun yıllar travma yaratmaya devam edecek.
Libyalıların gözünde öyle ya da böyle birgün Kaddafi büyüyecek.
O’nun öldürenler ve öldürülme emrini verenler ise çapulcu olarak kalacaklar.
Ve göreceksiniz eninde sonunda ya yaşarken ya da öldükten sonra mutlaka yargılanacaklar.
Tarihin kirli sayfalarında lanetli olarak yer alacaklar.
Libya’nın kahramanı ol(a)mayacaklar.
*****
Dövüşmenin de, savaşmanın da bir asaleti olmalı…
Karşı tarafın ölüsüne de, ele geçen dirisini de saygı gösterilmeli…
*****
Muammer Kaddafi’nin ölümünü izlerken, ‘demokrasi ve özgürlük’ diyerek savaşan çapulculardan iğrendim.
Çapulcuların, iğrençliği karşısında Kaddafi gözümde büyüdü.
Kendisiyle hiç uzak yakın akrabalık hissetmemişken, ölümü karşısında kendimi o’na yakın hissettim.
*****
Tarih Kaddafi’yi yaptıklarıyla değil, o anı ile anımsayacak ve birgün insanlığın vicdanında büyüyecek.
O’nu öldürenler ise tarihin kirli sayfalarında yer alacak.
Ve lanetlenecekler…
*****
O an Kaddafi’nin zorbalığı, diktatörlüğü gözümde kayboldu.
İnsan, mağdur ve mazlum olan Kaddafi gözümde büyüdü, yanında hissettim kendimi.
*****
O anda orada olsaydım, Kaddafi’ye sahip çıkar, o’na siper olmak isterdim.
Varsa bir suçu (ki halkına karşı suçlu) adil yargılanması için mücadele ederdim.
Gerekirse dövüşürdüm.
O’nun linç edilişini görünce içimden bir şeyler eksildi.
O’nu öldüren çapulculardan nefret ettim..
*****
Her pespayelik karşısında içimden bir şeyler eksilir.
Her asalet gösterisi karşısında ise çoğalırım.
Dövüşmenin de, savaşmanın da, karşıtının, düşmanının ölüsünün de, dirisinin de saygıyı hak ettiğine inanırım.
*****
Mağdur ve mazlum olanın yanında olmak…
Kim olursa olsun…
Bizi daha çok insan yapar.
Bunu yaptığımızda, paylaştığımızda çoğalırız. İçimizdeki asalet büyür…
Asalet büyüdükçe, yiğitleşiriz..
Çünkü asaletli davranana yiğit kişi deriz.
İnsan yanımız büyüdükçe, ruhumuz özgürleşir, ruhumuz özgürleştikçe daha çok asaletli ve daha çok insan oluruz.
*****
Ve ben dünyanın her yerinde mağdur ve mazlum olanın yanında hissederim kendimi.
Ne din, ne ırk, ne cinsiyet, ne kültür farklılığı…
Ayrımsız onlardan olurum.
Kendimi onlardan sayarım.
Acılarıyla azalır, hissettikleri mutluluklarıyla çoğalırım.
*****
Ne olursa olsun, dövüşmenin de, savaşmanın da bir asaleti olmalı.
Düşmanın ve karşıtının ölüsü de, dirisi de saygı görmeli.
Düşmanına pespaye ve çapulcu davranan, saygısızlık yapanlar bizden olsa bile, kendimi ötekinin yanında hissederim.
Ötekinin kahramanlığına saygı duyar, bizimkilerden diye gördüklerimin çapulculuğundan ise iğrenirim.
*****
Asaletin olmadığı her yerde pespaye ve çapulcu olunur.
Asaletin olduğu her yerde ise, yiğitlik büyür ve daha çok insan olunur.
