DOLMABAHÇE SARAYINDA
Koskaca İmparatorluğun beynine
Asılmış dört buçuk tonluk avize
Oyuyor beynini oyuyor
Adeta çöküşü gizlemek için
Göz boyuyor
Bu süs bu ihtişam boyuyor mu
Eh göz boyuyor
Bu sarayda gönlümü her şey yoruyor
Çok yoruyor
Yapılan edilen
gelecek nesle miras borç kalıyor
En çok da şeyi düşünüyorum
Üç beş yüz şu kadar yıllık
Süslü püslü kabı kacağı
Kurulmuş camekanların ardına duruyor
Bakıyorlar anıların tülleri arasından
Ilık ılık geçmiş günlere içleri yanık
Şeyi merak ediyorum
Şimdi bardaklar tabaklar
Çiçekler, bebekler yapraklar
Kuşlar işler kelebekler
Hep kullan atmalık
Yıllar sonra biz ne koyacağız
Anı hazinelerinin vitrinlerine
Yeni neslin ne kalacak hiçbirine
Her yer pilastik yığını
Elektronik hurdalık
Her şey kullan atmalık
Yataklar bile kurulu düzenli değil
Çekip yatmalık
Eser yok çitten çiçekten
Ses yok kuştan böcekten
Kalmadı gönlümün okyanusunda
Ne yosun ne de balık
Sevgiler gününe gün katmalık
Dostluklar mı
Birbirini satmalık birbirini satmalık
Kaldırıp atmalık
25.05. 2008
ŞÜKRAN UÇKAÇ YARGI SAZSIZOZAN ŞİİR OKULU MAMAK
