İstanbul Sabah Kokardı
”İstanbul Sabah Kokardı”…Bir gün ondan uzaklaşırsam küser gibi gelirdi şiiri… Oysa son zamanlarda ”Saçılı caddelere şehrini yitirmiş anılar./Yedi tepesi Yedikule/Kuşlar hep bir ağızdan kanatlandılar”…yazmıştım yeni hallerine…
”Yağmur usandı yıkamaktan,/Utangaç sokaklar aramaktan,/Mehtabı kaybedilmiş odalarda/Suskun kanaviçe yastıklar…”demekten başka çare kalmamıştı dizelerime… Nasıl da severdim yağmurlarını, Boğaz’ın kıyısında yürürken..iliklerime kadar İstanbul’lanmış…
”Galata’dan kurşunladı balıkçılar/Oysa Çoktan Vurulmuştu İstanbul” … ”Ahşap evleri kadar sıcaktı gülüşleri…Nerede imzaları silinmiş güzel insanlar?” …Gitme zamanı gelmişti…
”Sessiz Gemi”sine binerken Yahya Kemal’in..Benim İstanbul’um ,”Rıhtımda gözleri nemli bekle”medi…”Bir tabak, bir tablo, bir resim,bir giysi takılır oltanın ucuna,denize bırakamazsın; adres sensin, taşınamazsın”…diyerek anılarımızı sandığına koyup birlikte geldi…Sandığı karıştıra karıştıra,hasretimi oyalayacağım,bakalım nereye kadar…
Mümkün olduğunca sık…hemen hemen her gün bu küçük kasabada sahile iniyorum..Upuzun kumsalda Boğaz’ın kıyısında gibi yürürken ”İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı”…Orhan Veli gibi çıkmıyor bir türlü aklımdan…Neredeysem orası İstanbul….
Durup dururken ”Cahit Sıtkı gibi seslenmek istiyorum Abbas’a:”Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan;Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan…”Ah !Beşiktaş Ah! kolay değildi senden ayrılmak…
Şanar Yurdatapan :”Yayılmışız dünyanın dört bir yanına
Kimisi ta Kopenhag’ta kimiyse Paris
Bedenimiz orda burda dolanır ama
Çok hem de çok uzak yerde kalbimiz” diye yazar şarkı sözlerini…”Şimdi İstanbul’da Olmak Vardı” diye seslendirir Melike Demirağ…Ama yasaklarlar şarkılarda bile İstanbul’da olmayı…kullandıkları deyimden dolayı değil,deyimi beğenmeyebiliriz..o başka…Onlar yasakladıklarını zannederken, dillerimizde çoktan özgürlüğüne kavuşmuştu dizeler…Hepsi İstanbul’daydılar…
”İstanbul deyince aklıma Destan’ın” gelir… Şeyh Galip’in ”Yine zevrak-ı derûnum kırılıp kenâre düştü” dizeleri gelir..”elimde bir bardak ”Vefa Bozası”…koyvermişim yolumu Şehzadebaşı’ndan aşağı..dilimde ”Yiğidim aslanım aman burda yatıyor”türküsü.. İMÇ’de kaderine terkedilmiş ”İstanbul” mozaiğinin önünde, yüreğim yanarak durduğum zamanlar gelir.. Sonra aklıma…”Çatalkara’nla” Sen gelir…
Lütfen Vedat Türkali’ye sakın söylemeyin(!)bir süreliğine İstanbul’dan ayrıldığımı.O, öylesine hasretken şimdi benim yaptığım,hangi şiire sığar..Bekle beni de İstanbul…
”Ve uzaklardan
Ve uzaklardan seni düşündüğüm bugünlerde
Sen şimdi haramilerin elindesin bekle bizi İstanbul…”
Hikmet Işık Cankat
