İnsanca yaşamak, insanlar arasında yaşamak değildir.
İnsanca yaşamak, bireysel ve toplumsal olarak mutlu yaşamaktır.
Mutluluk yollarında yürüyüp bir yerlere gelmektir, insanca yaşamak.
Eğer mutlu olmasını biliyorsan, insanın olmadığı yerde de insanca yaşarsın. İnsanca yaşamayı düşünür ve öncelikle kendine dürüst olursun. Dürüstçe yaşarsın.
İnsanca yaşamak, kolay olduğu kadar zordur da. Kolaydır, herkes ahlak kurallarına uyar, doğruluğu şiar edinir ve yaşarsa. Zordur, insanların birbirine saygısı yoksa, dürüst ve ahlaki yönüyle zayıf ise.
Değerlerini korumuyorsan, ahlaki gelişmeyi sağlayamıyorsan, kendini doğruluk adına eğitmemişsen zorluğu ortadan kaldıramazsın.
İnsanca yaşamada eğitim ve öğretim önemlidir. Çünkü ana ve babanın vereceği duygu yüklü eğitim, okulda da pekişirse, çocuğun hamur gibi şekillenmesinde etkili olacaktır.
İnsanca yaşamakla ilgili problemler her an karşımıza çıkabilir. Bu problemlerin çözümü yine insanlığı anlayanın düşüncesiyle çözülür. Toplumda çözün karşılıklı olarak konuşulur ve sonuca varılır.
İnsanca yaşamanın bir yolu da doğa olaylarına uygun davranış göstermektir. Çünkü doğaya karşı olmak, yaşantıyla ilgili duygusallığı sıkıntıya sokar.
İnsanca yaşamak, doğal şartların uyumsuzluğu ve üretimin yetersizliğine bağlı olarak, istenmeyen yönlere kayabilir. Yarınlarla ilgili korku ve panik baş gösterir. Sevinç ve neşe azalır. Mutluluk durağanlaşır.
İnsanca yaşamak, parkın bankından çevreni izlemeye benzer. Hep iyiyi görürsün fakat kötüyü görsen de inanamazsın. Önce bir gözünü ovuşturursun.
Güzel duygular seni bırakmıyorsa insanca yaşamayı özümsemişsin demektir.





















