Eylül Ankara’sının ılık bir sabahı.
Dikmen yükseklerindeki apartmanın beşinci katındayım. Erken kalkıp güneyi ve doğuyu gören odanın penceresi önüne geldim. Güneşi, bulutları gördüm dostlar.. önümüzde akıp giden uzaklıkta yemyeşil ağaçlar, çamlar,akasyalar,armut-elma-zeytin ağaçları, doğanın umut veren sonsuz döngüsü..
Tarifsiz kederler ve sevinçler içindeyim, dostlarım tarifsiz…
Goethe geldi aklıma..ne demişti..
“Teori dediğin bir bozkırdır dostum,
Yemyeşildir hayatın altın ağacı”
Bıraktım bugün tüm teorileri, iktisat, siyaset, kıyamet hepsi hepsi kalsın kitapların, rafların tozlu sayfalarında..
Salondan aşk şarkıları geliyor kulağıma, içli, acılı, sevdalı..
Aldım sütlü çayımı yanıma sabahın, doğanın gülümseyen bu tazeliğinde..
Dedim ya, tarifsiz, tanımsız kederler içindeyim. Yalın ayak sınıra doğru koşan binlerce insan, elinde oyuncaklarıyla çocuklar, yanlarında analar, ağlayışlar, arkalarından gelen silah sesleri, kara dumanlar..
Bu mudur insanlık?
Mutlu muyum şimdi ben, Dikmen’deki sessiz ve yeşil yalnızlığımda?..
Tarifsiz acılar içindeyim dostlarım, bir kara bıçaklı örgüt tüm insanlığa, dünyaya, tarihe, sevdaya, sevgiye meydan okuyor.
Orta doğunun 24 saatinde 48 kez değişen “dengelerinde”, dünyada birileri bunları önce yaratıyor, sonra besliyor, daha sonra da zamanı gelince sözüm ona “yok etmeye” çalışıyor, bir yandan da yeni çetelerin planlarını yaparak.
Bu mudur “demokrasi”, bu mudur “uygarlık?”
Tarifsiz sevinçlerim de var elbette. Biz yazacağız, soluğumuz yettiğince..
Yazıp çizeceğiz her daim sevgiyi, insanlığı, hakkı, adaleti.
Emperyal sömürgeciliği,çaresizliği, kirli siyaseti ve sefaleti..
İnsanlığın susuzluk bozkırına akan şelaleler olsun yazılarımız, dizelerimiz, öykü ve türkülerimiz..
Şimdi salondan gelen şarkı şu; “bütün dünya bir inansa, birlik olsa…”
Hayatın yemyeşil altın ağaçlarına bakarak söyleştik Ankara Dikmen’in bu gri Eylül sabahında sizlerle..
Çocuklar yalın ayak koşmadığında sınır boylarında..
Akmadığında gözyaşları anaların acılı koyunlarında, işte o zaman tarifsiz sevinçler içinde olacağız..
Tüm dünyada yanaklarımızın yan yana olduğu, barışçı, özgür ve sevgi dolu günlere…
Sayın Suiçmez,
Çok güzel işaret ettiğiniz gibi, anahtar “bütün dünya bir inansa, birlik olsa…”
Onun için yazmaya, söylemeye, uyandırmaya devam, kaleminizde güç-kuvvet olsun..
Saygılarımla.
Sayın Adun;
Çok teşekkürler. Sizler gibi yazının, okumanın, düşünce ve gelişmenin değerini bilen, paylaşan güzel insanlarımızın varlığı bizlere de güç veriyor,yazara toplumun vicdanı olma sorumluluğunu daha çok duyumsatıyor.
Saygılarımla.