“Demlendi hasretin yeşili, Işıdı mavisi umudun. Masada kahve, su ve biz, Buyurunuz, siz de geliniz!”
MD
Chilon der ki: “Dostların sıkıntıda iken, onları mutlu oldukları zamankinden daha çok ara!” Bu sözcükleri önemli bulur ve olanaklarım ölçüsünde sadık kalmaya çalışırım.
Geçtiğimiz günlerde komşu kentteki arkadaşım bir operasyon geçirmişti. Onu ziyarete gittim. Ne ki onu hayata karamsar bakışlı gördüm!
Ellerini ellerimin arasına alarak teselli etmem, onu da beni de mutlu etti! Dedim ki: Ağlama be kardeşim! Sil gözünün yaşını… Bu gam, bu keder sen istersen bir gün biter. Üzülmeyi bırak yaşamaya bak! Sıkma canını… Sevmeye ve sevilmeye bak. Şu üç günlük dünyada değer mi üzülmeye, diyerek ona sevgi, yaşam ve umut sözcükleri telkin etmeye çalıştım.
Belleğimden hızla geçmeye çabalayan Mevlana’nın şu özgün sözcüklerini de fısıldadım:
“Heyben acıyla dolarda nefes alamazsan gel! Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar, kururda su bulamazsan, Beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. Kanadın kırılırda maviye uçamazsan, Ne güne duruyor al! Kanatlarım senindir. Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, Kendime ettiğim dualarım senindir.”
Sevgi yüklü sözlerimi can kulağı dinledi. Gözlerini gözlerime dikerek: “Sen ne denli sevgi doluymuşsun, yıllardır senin bu yanını hiç bilmiyordum.” dedi. Bense en içten gülüşlerimle ona yanıt verdim.
Canım kardeşim, hayata bakışın bardağın dolu tarafından olmalı… Sürekli boş tarafından bakarsan, hiçbir zaman ne sen mutlu olursun, ne eşin, ne de yakınların… Dedim.
Şaşkın şaşkın yüzüme baktı ve bana kimi sorular yöneltti. Bir sorusu: “Peki, canım kardeşim, sen bu kadar sevgi dolu sözleri nasıl öğrendin?” oldu.
Ona dedim ki: Güzel anlamlı sözler duymak, okuyup uygulamak, araştırmak yıllardır özlem oldu içimde! Bunları gerçekleştirmeye çaba gösteriyorum. Boşluktan stres doğar, düşüncesiyle hep uğraş içinde olmayı yeğliyorum.
Sevgi yüklü ve yaşama sevinci veren sözleri, internet ortamından ya da kitaplardan okuyup değerlendiriyorum. Bu da beni mutlu ediyor! Kardeşim, bunu sen de yapabilirsin, sana öneriyorum. Diye anlatmaya çalıştım.
Sevgiyle donanımlı eş ol, anne ol, anneanne ol ve onlara de ki: Boğazım kuruyuncaya kadar seveceğim sizi!
Değmez mi sevgiliye en içten duygularınla “seni seviyorum!” demek! Şu yalan ve üç günlük dünya inat… Üstelik bu şiiri de armağan etmeyi uygun buldum.
İkinci bahar
Yıllar var ki sormadım kendime
Nasılsın diye…
Bir hayat gailesi, bir koşuşturma,
Bir şeylere yetişme kaygısı.
Devamlı çabaladım ve yoruldum.
Sonra bir gün duruverdim
Ve kendime sordum
Nasılsın dedim…
Kalbim çok üzgünüm dedi,
Gözlerim artık ağlama dedi,
Ayaklarım yorgunum dinlen dedi,
Döndüm geçen yıllara baktım,
Farkına varmadan akıp gitmişler.
Kalbime yeniden sevgi filizleri ektim,
Gözlerimi güzelliklere çevirdim,
Ayaklarımı iyice uzattım,
Kollarımla kendimi sardım,
Seni seviyorum dedim.
Şimdi ikinci baharındayım,
Mutluyum, sevgiyi öğrendim
Neşeliyim, yaşamın değerini anladım
Huzurluyum, sevdiklerim yanımda
Hoş geldin ikinci bahar,
Mutluluk ve sevgiyle geç,
Çünkü hayat güzel…
Yaşam değerli bir armağan…
xxx
