Kendi benliğimde icat olunmuş seni kıskanmaktır buna neden olan.
Sana gelirken; düşünülmeye bile haiz olmayan bir varlık olsan bile, bundan aşağı, yukarıdan bakılmaya değer bildim hep.
Bu şu anlama geliyor: Sen bir hiç değilsin, mutlak ve değerli olan hiçlik içinde. Zira hiçlik bir muammadır, gizemdir, ulaşılmayı bekleyen en bakire kadınımdır.
Yüreğimde mana ile süslenmiş hayalin muammadır. Onu ben yarattım -Sartre’nin “Varlık ve Hiçlik” ediminden, Varoluşumun kutsal görüntüsüdür.
O kadar kutsanmış ki; kendisi kendiliğinden çıkmış, bütün bir varlıkla bütünleşmiş, buna tanrı denmiştir bir yerde.
Eh! Bu manyakça, hoyratça, okunmaya deymezlik; din adamının cübbesiyle tükürdüğü sözlerimin dinleyici olmaya da gelme. Zira sen değildir konuya emsal olan, konunun es-babında gizli kalan. Filozofik Ruh hâlerinin bakiresi hayaletini bana anlatma. O hayalleri bir din adamı veya bilim adamı yaratamaz.
Onu ancak ve ancak karın doyurmaya yetmez “boş ve kuru” felsefe doyurur. Karnını doyurmaya da gelmedim. Bir edinim oldum “boş ve kuru” laflardan ibaret, doygun zihinlerin anlamlı benliğinde. Bir anlam sonsuzluğunda karın doyuran parıltılı sözlerimi sen anlayacak kadar dellenmedin henüz -akıllı ve küçük insanlar dünyasında.
Bak bir analoji yaratmışı, konuyu daha kıvrak kılmak adına: Köseoğlu! Be hey kul! Allah, Babil tanrısı Makduk mu, veya tanrıçası Tiammat mı köle olalım? Sen faşizmin her merhalesini içerleyerek yaşıyorsun. Irk (Türk) Faşizmini yaşıyorsun, Din (İslam) Faşizmini yaşıyorsun, Tanrı (Allah) faşizmini yaşıyorsun… Bütün faşismleri ise “Kul” kavramıyla bütünleştirip süslüyorsun. Allah bir tanrı mı ki? Bir Osmanlı Sultanı mı ki? Bir Roma İmparatoru Kontastin mi iman bildirgesiyle yazınalım. veya bir benlik mi ki; onu memnun edelim. veya bir Mısır’ın Ölüler Kitabı mı Kur’an; ona hürmetle tapınalım. Metin tapıcılığıyla yürüdüğün yeter. Gerçek ayetlere gel. Bir İşaretler kitabıdır Kur’an. O işaretlerden biri de sensin. Senden içeri bir sen daha vardır. O bir tanrı değil. O bir senlik de değil. Kıvançla…
ve bir tanesi daha: Boileau der ki; “Rien n’est beau que le vrai; le vrai seul est aimable.”/”Yalnız hakikattir güzel olan; sadece odur sevilmeye değer.” Evet. Xalo’nun da dediği gibi; “Hakikat âşktır, âşk özgürlüktür/yaşamdır”. Ulaşılan şeyler hareketli olup hakikatin “h” tipiyle ilgili değillerdir. Zira İbn-i Miskevey’in dediği gibi; “Dingin olandır.” bu hakikat. Yine Niçhe’min dediği gibi; “Ulaşılmayan” şeydir. Olan ile Olmayan; iki devasa kavram ve yanıltıcı söylem.
…ve daha şu saçmalıkla bitirelim: Psiko (Ruh-Davranış) Biliminin ve hatta Sosyo (Toplum) Bilimine ışık tutacak yeni veriler oluşuyor; “Arkadaşlarımdan Çıkar”, “Bu Gönderiyi Beğen”, “Bu Kadını veya Erkeği veya Kadın-Erkek Sentezini Dürt” veya “Kızgınlığını/Pişkinliğini İfade Et (Face’ye Eklenmeli)” veya “Önce Beğen Sonra Beğenmekten Vazgeç” veya “Yorumunu Değiştir” vs…
@MSÖ
