Küçüklüğümde hep bozuk saatleri, söküp takardım. Bir el yordamıyla hızla dönen dişlileri merak ederdim. Bir vapur yolculuğum vardı. Makine dairesine indim. Motorların sesi kulaklarımı bir kelebek gibi gıdıklıyordu. Liseyi bitirince ilk tercihim makine bölümünü yazmak oldu. Fakat puanım yetmedi, ikinci tercihim matematik öğretmenliğini kazandım.
Sarıyer’den vapurla Eminönü’ne gidiyorum Güvertede yanıma bir üniversite öğrencisi oturdu. Tanıştık,. İstanbul Teknik Üniversitesi makine mühendisliğinde okuduğunu söyledi.
-Ama kaydımı silip, turizm okuyacağım.
-Sebep?
-Bitiren arkadaşlarım boş geziyor. Ailem fakir. Okulu bitirdikten sonra hemen işe girmem gerek. Bir arkadaşım: “Ailemden para istemeye utanıyorum. Keşke turizm okusaydım; hem de iki yıllık. ” Düşündüm doğru söylüyordu. Kısa yoldan bitirir bir yerde rehberlik yaparım.
-Peki ailenin haberi var mı?
-Evden küskün ayrıldım. Babamı bir görecektin nasıl yıkıldı!
-Ama oğlum niye üzdün babanı.
-Anlattım ikna oldu ama, yüksek puan almıştım. Puanım tıbba yetmedi, başka nereyi yazayım dedim. Gözleri buğulanarak “sen bilirsin” dedi.
– Oğlum beni de hüzünlendirdin şimdi. Sana bir şey söyleyeyim mi, benim en büyük idealim makine mühendisi olmaktı. Puanım yetmedi olamadım. Bırak bu turizm işini turistlere hizmet edenler olur. Sen parlak zekalı birine benziyorsun. Bu önemli bölümü bırakma, yarın ne olacağı belli olmaz, diplomanı al. Bu arada turizm yüksek okulunu da bitirebilirsin. Geçici olarak turizmde çalışır geçimini sağlarsın. Ama makine bölümünü bırakma o senin kolunda altın bir bilezik gibi durur. Böylece babanı da sevindirmiş olursun.
-Yok kararımı verdim.
– Bak, benim çocuk iki yıllık okuyor, paralı, sonra dikey geçiş yaptı, okulu bu yıl bitirecek. Yeter ki dört yıllık bir üniversite diploması olsun diye bütün varımı ortaya koyuyorum. Sen böyle değince şaşırdım. Bu işi bir defa daha düşün, acele etme, yarın pişman olursun. Bu arkadaşın sana, bu günkü şartlara göre böyle diyor. İleride şartlar değişirse, elinde çantası yanından geçerken sana selam bile vermeyeceğini farz et, hiç böyle bir şeyi aklına getiriyor musun? Şimdi dokunmaz sana, ya o zaman!
Birden gözlerinde bir duraklama oldu.
Vapur limana yaklaşmıştı.
– Kafamı karıştırdın Ağabey, bu söylediklerini bir defa daha düşüneceğim. Hoşça kal.
– Güle güle, ileride karşılaşırsak benim ulaşamadığım makine mühendisi olarak seni görmek isterim…
Yusuf Yılmaz
