Dostluklar güzel olunca, hayaller de bol oluyor… Ne zaman koyu bir sohbetin içine girsek biricik dostumla, ver elini hayaller…. Tabii hayaller elini veriyor da, maazallah çok dikkatli kolunu kaptırmıyor bize… Ahh ne vardı kaptırsa Bazen bir sahil kasabasında aile pansiyonu işletiyoruz; veranda da yaz akşamlarının ılık ve yumuşak dokunuşlarıyla kahvelerimizi yudumlayıp, anıları yad ediyoruz.. güyaaa Bazen de arabamıza binip, tam gaz dağıtıyoruz kendimizi…dünyanın anasını satanlara bir göz atmaya.. merak ediyoruz; bunu başaranları… gamsız olabilenleri, dünya yansa umurunda olmadan yürümeyi başarabilenleri… Sonra birbirimize bakım hep birlikte, “mesela yani“…
Su olup; ateşin üzerinde buharlaşmadan dans edebilen insanları…
Bazen kordonda birer birayla güneşin batışını izliyoruz… o anlatıyor ben susuyorum; o susuyor ben anlatıyorum.. sonra geçen yaz yaptığımız gibi elimizde fotoğraf makinesiyle dalıyoruz en tatlı, en şeker hallerimize… işte o anlar da gerçekten dünya umurumuzda olmuyor…. ardı ardına patlayan flaşlar.. en deli, en komik hallerimizin ölümsüzleşen kareleri hayat buluyor..
Gerçekten ”dost” um diyebilmek aslında o kadar da kolay değil… ruh ikizini bulabilmek; aynı ama sadece size ait bir dile sahip olabilmek.. yüreğinden geçenleri sen söylemeden, karşındakinin okuyabilme sanatıdır dostluk… Birlikte hayaller kurup, bunun için sabırsızlanmak, heyecanlanmak.. gerçekleşmese bile hayallerinden vazgeçmemek..umudunu yitirmemek…en deli hallerine şahit olabilmek ve kendini onun yüzünde görebilmek…
Şimdi ben gaza bassam; Marmara’ dan Ege’ye dalış yapsam…sıcak yatağından seni kaldırıp ” sürpriiiz” deyip yüzünü bile yıkamana fırsat vermeden; afallamış suratına bir öpücük kondurup ” kalk kızıım kalkk bugün deniz de bizim güneş de” desem ve koşsak usanmadan hayallerimizin ardından…takılsak kanatlarına ve bize kolunu kaptırmayan düşlerimizin kolu kanadı olsak…
Dostum kim mi, o kendini biliyo. (Kadim dostum diyeyim de meraklanmayın)
Severek okudum.. duygular güzel.. tebrikler.. İHG