“Güzel sanatlarda başarı, bütün inkılâpların başarılı olduğunun en kesin delili olacaktır.
Sanat, güzelliğin ifadesidir! Bu ifade sözle olursa şiir, nağme ile olursa müzik, resim ile olursa ressamlık, oyma ile olursa heykeltıraşlık, bina ile olursa mimarlık olur.
İnsanlarda bir takım ince, yüksek ve temiz duygular vardır ki, insan onlarla yaşar. İşte o ince, yüksek, derin ve temiz duyguları en çok duyabilen ve başka insanlara duyurabilen şairdir.” K. ATATÜRK
Öğretmen şair Gülgün Koçman’ı 1980’li yıllarda görev yaptığım Mersin’de; kendisini öğrencilere 
adayan ve kaliteli şiirler yazan meslektaşım olarak tanıdım. (Özgeçmişiyle ilgili ayrıntılı bilgi, sayfanın altındaki görüntüler bölümünde verildi.)
Nisan ayında 14. Uluslararası Karacaoğlan Şiir Akşamları için çağrılı olarak gittiğim Mersin’de eski notlarımı karıştırırken Gülgün Koçman adı da gözlerime ilişti. Telefonla aradım. Yıllar sonra birbirimizi anımsadık ve gereken konuşmayı sürdürdük. Lacivert Akşamlar’ını değerlendirdiğim yazılarımın kupürünü (gazete kesiği) Facebook sayfasında görebileceğimi de söyledi. Ne ki çekingen yapısı nedeniyle yüz yüze görüşemedik!
Duygusallığın derinliğinde hüzünle dinlediğim ve etkilendiğim 55 Mustafa’yı kitaplaştırdığını ve bana göndereceğini belirtti. Bir hafta sonra kargo geldi. Paket içerisinde 2 adet 55 Mustafa ve bir zarf içinde; özenle kaleme alınmış, beyinde gelişen, yüreğe dökülen ve duygusal ağırlığı olan 5 sayfa edebi mektup…(Bu mektup sayfalarının örneğini sayfamın altındaki görüntüler bölümünde görülebilirsiniz. Okunması salık verilir.)
55 Mustafa; Koçman’ın nitelikli şiirlerinin bezediği kuşe renkli kapak içinde birinci hamur kâğıttaki 160 sayfalık kitabının adıdır. 8. 9. ve 10. sayfalarında kitaba ad olan aşağıdaki şiiri içselleştirerek okudum! Okudum… Okudum… Hem de defalarda…
Görevinin bilincinde öğretmenin yazabileceği gözlemlere dayalı, değişik konulu, serbest ölçülü 92 şiir… Hem de okunası şiirler…
Koçmanı kutluyor, başarılarının sürmesini diliyorum. Kitabın arka kapağını bezeyen onun dizeleriyle yazımı noktalıyorum: “Ezelden geliyordum ebedin yolcusuydum/ Bu akşam saçlarımı kıyılarına vurdum.”
55 Mustafa
(7 Ekim 1966 yılında trafik kazasında kaybettiğim
55 numaralı Mustafa Sağay’ın anısına.)
Yıllar geçti aradan…
Bak unutmadım seni!
Ekim, bir duman gibi
Doldu gözyaşlarıma.
Defterlerim,
Bir yanda.
Kalemim,
Darmadağın.
Tahtalarda,
Bak 55 Mustafa!
Küçüklerim değişti,
Sen yine yerindesin.
En güzel elbisenle,
Yüzünle,
İçimdesin.
Bahçelerde,
Sınıfta,
Yine o ince sesin.
En büyük cevaplarla,
Zeki bakışlarıyla,
Yine bana gülüyor,
Bak 55 Mustafa!
Gittiğin yerler uzak,
Ama hep kalbimdesin!
Sen,
Topraklarda değil,
Her saniye bendesin!
Ne olur bir kerecik
Dudakların söylesin:
“Öğretmenim, hazırım,
Ben kalkayım tahtaya…”
En büyük cevaplarla,
Zeki bakışlarıyla,
Yine bana gülüyor,
Bak 55 Mustafa!
Yapraklar dökülürken,
Karartmıştın her yanı.
Şimdi,
Unutamam hiç,
O acı hatıranı!
Son köşede
Vedayı sunan
Bakışlarını…
Bir daha görmek için
Nelerimi veririm.
Gel, ne olur
Bir akşam,
Doldur rüyalarımı.
Bak, yine gözyaşlarım
Masamı ıslatmada.
Seni unutamam ben,
Gel, 55 Mustafa!
Ankara yollarında,
Seni heykel yaptım ben.
Selam!
Ebedi yavrum,
Sana bütün gönlümden.
Ölmedin,
Ölemezsin,
Yaşıyorsun sönmeden…
Bahçede,
Sıralarda,
Yine okul yolunda…
Koşun çocuklar, koşun!
Karşılayın, kapıda
Geliyor çantasıyla,
Bak 55 Mustafa!
Gülgün KOÇMAN
